Φέτος είναι η πρώτη Πρωτοχρονιά που γράφεται με «Όμικρον» και μέχρι να φτάσουμε στο Ωμέγα, αργούμε.

Στους πρώτους μήνες του νέου χρόνου, η ζωή όλων μας φαίνεται να περνάει σε φάση «αφυδάτωσης».

Παίρνουμε ήδη την πρώτη δόση και μια ματιά επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές.

Άνθρωποι αγέλαστοι, γεμάτοι άγχος, ανησυχία, με φόβο στα μάτια και σε μια ιδιότυπη καραντίνα ωραρίου, σχέσεων και μάσκας. Άλλοτε απλής και άλλοτε ενισχυμένης. Σφιγμένες γροθιές για σύντομο και εκ του μακρόθεν χαιρετισμό, μαντηλάκια εμποτισμένα σε αντισηπτικό και σπρέι που θα «καθαρίσουν» για εμάς από κάθε ιό.

Το μέλλον όλων μας άγνωστο, αβέβαιο, με πολλή ξηρασία και μεγάλη δυσκολία στην εξεύρεση «νερού» αισιοδοξίας για ενυδάτωση. Η λογική ως εργαλείο πρόβλεψης της ζώσας πραγματικότητας δεν «δουλεύει» πλέον.

Οι προδιαγραφές δυσοίωνες για το «αύριο» όλων μας.

Όλα τα σχέδια και οι προβλέψεις, και των πιο δυνατών αστρολόγων, πιθανόν να ανατραπούν από τον «εξωγενή» παράγοντα που ακούει στο όνομα «έξαρση» της πανδημίας λόγω μιας πιθανής νέας μετάλλαξης.

Με τα μέχρι στιγμής δεδομένα και την πολύτιμη εμπειρία που αποκτήσαμε, είμαστε πολλά «κλικ» μακριά από την πολυθρύλητη «ελευθερία» και την επιστροφή στη γνωστή προ διετίας «κανονικότητα».

Είναι γεγονός ότι το νέο τσουνάμι της πανδημίας που βιώνουμε υποτιμήθηκε από όλα τα πολιτικά κόμματα. Δεν περίμεναν ο αριθμός των κρουσμάτων να φτάσει τα ουράνια.

Αποτέλεσμα, τα μέτρα προφύλαξης δεν ελήφθησαν έγκαιρα, τα κρεβάτια ΜΕΘ δεν μετρήθηκαν σωστά, η «απείθαρχη» νεολαία συνεχίζει τα πάρτι, οι «ψεκασμένοι» αρνητές αδιαφορούν για τους θανάτους και, ενώ βρισκόμαστε μπροστά στον κίνδυνο της κοινωνικής κατάρρευσης, μπαίνει στο τραπέζι και θέμα πρόωρων εκλογών.

«Ότι του φανεί του Λωλοστεφανή». Πρόωρες εκλογές μάς λείπουν για να συμπληρωθεί η επιβαρυμένη ψυχική υγεία των πολιτών από τα ορατά και τα αόρατα προβλήματα που φέρνει η πανδημία, με τις μεταλλάξεις της.

Τώρα, η αξιωματική αντιπολίτευση βρήκε την ευκαιρία να επιτεθεί στην κυβέρνηση για την αδυναμία αντιμετώπισης της πανδημίας, χωρίς όμως να προτείνει συγκεκριμένα μέτρα για την αντιμετώπιση της δύσκολης κατάστασης. Επίθεση, ακόμη και με διαφημιστικό σποτάκι. Προσπαθεί με μαξιμαλιστικές φανφάρες και μηνύματα που λέγονται εύκολα όταν είσαι εκτός παιχνιδιού, και υλοποιούνται δύσκολα όταν μπεις στο παιχνίδι. Αυτό έπρεπε να τα ξέρουν.

Άλλο το επιθυμητό και άλλο το εφικτό, σύμφωνα με τη ρήση του ηγέτη που έχουν «αγιοποιήσει».

Στις μέρες μας μια στείρα αντιπολίτευση, σε αστοχίες, λάθη και παραλείψεις της κυβέρνησης, είναι το τελευταίο που έχει ανάγκη η κοινωνία. Είναι ένα κίνημα κατά της λογικής, με «θανατηφόρα» αποτελέσματα.

Η αντιπολίτευση, στο σύνολό της, πρέπει να σταθεί στο ύψος της, να βάλει «πλάτη» για να νικήσουμε τον αόρατο εχθρό, να σοβαρευτεί. Θέλει κότσια και «κοχόνες» να είσαι λογικός αντί για ιδεοληπτικά φανατικός.

Το πεδίο αναμέτρησης των μονομάχων εξουσίας και των λοιπών παρατηρητών, η κάλπη, αργεί ακόμη δεκαοκτώ μήνες.

Υπομονή.

 

του Θανάση Παπαμιχαήλ, επικοινωνιολόγου

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο

Προβολές: 97