Συναντήσαμε τον βουλευτή Πιερίας, Σάββα Χιονίδη, και σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στο «Π» μάς μίλησε για την πολιτική του διαδρομή, για το πώς κατάφερε να γίνει ο μακροβιότερος δήμαρχος Κατερίνης, για τα παιδικά του χρόνια αλλά και για την οικογένειά του.

Το τελευταίο καιρό έχει αναζωπυρωθεί η συζήτηση περί πρόωρων εκλογών. Και οι οικονομικές παροχές που ανακοινώνει το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση κάνουν πολλούς να θεωρούν ότι πλησιάζει η ώρα της κάλπης.Πόσο κοντά είναι η επόμενη εκλογική αναμέτρηση;

Όλα αυτά τα μέτρα που ανακοίνωσε πρόσφατα η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι όλα όσα επιτρέπουν οι δημοσιονομικές συνθήκες της χώρας για να εξαλείψουν τις επιπτώσεις της ενεργειακής κρίσης στα ελληνικά νοικοκυριά. Είναι σημαντικό ότι αυτή η κυβέρνηση έδειξε γρήγορα αντανακλαστικά στην αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης, με τη λήψη μιας σειράς μέτρων για την ανακούφιση των πολιτών. Και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά άλλωστε, αφού η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει ως αφετηρία της τον ελληνικό λαό. Όσο για όλα αυτά που ακούγονται περί προεκλογικών παροχών, είναι ιστορίες και σενάρια που ακούγονταν ακόμη και από το πρώτο έτος της διακυβέρνησής μας. Και για να σας προλάβω, αυτή η κυβέρνηση, επειδή ό,τι έχει πει το έχει κάνει πράξη, θα ολοκληρώσει την τετραετία και οι εκλογές θα γίνουν κανονικά με τη λήξη της θητείας της παρούσας κοινοβουλευτικής περιόδου.

Να ξεκινήσουμε να θυμηθούμε την πορεία σας και το ξεκίνημα της πολιτικής σας διαδρομής. Πού γεννηθήκατε;

Γεννήθηκα στην Κατερίνη και έζησα εκεί όλα μου τα χρόνια.

Από πού κατάγεστε;

Οι γονείς μου είναι από τον Πόντο, και από την πλευρά της μητέρας μου και από τη μεριά του πατέρα μου. Οι παππούδες μου ήρθαν πρόσφυγες το 1922 και εγκαταστάθηκαν στην Κατερίνη.

Άρα, οι παιδικές σας αναμνήσεις από τους παππούδες σας θα είναι γεμάτες από ιστορίες ξεριζωμού;

Ναι, μου διηγούνταν πάρα πολλές ιστορίες ξεριζωμού. Μου εξιστορούσαν τον αγώνα που έκαναν μέχρι να φτάσουν στη «μητέρα πατρίδα». Αυτές ήταν ιστορίες πόνου του Ποντιακού Ελληνισμού. Και για αυτό είναι πολύ σημαντικό για εμάς να αναγνωριστεί η Γενοκτονία.

Η οικογένειά σας ήταν πολιτικοποιημένη; Ασχολούνταν με τα κοινά;

Όχι, ήταν απλοί καθημερινοί άνθρωποι. Ο πατέρας μου δούλευε στους γεωργικούςσυνεταιρισμούς και η μητέρα μου φρόντιζε το σπίτι και την οικογένεια. Ήταν μια απλή τυπικήοικογένεια της επαρχίας, που μοναδικό μέλημά της είχε την ανατροφή των παιδιών της και την επιβίωση.

Ήσαστε μεγάλη οικογένεια; Έχετε αδέρφια;

Ήμαστε τέσσερα παιδιά. Έχω δύο αδερφές δίδυμες και έναν αδερφό μικρότερο. Όλοι μας πήραμε πολλή αγάπη από την οικογένειά μας. Μας έμαθαν την ηθική ακεραιότητα, τη δικαιοσύνη, την προσφορά και το καθήκον απέναντι στους συνανθρώπους. Με αυτές τις αρχές πορευτήκαμε στη ζωή μας.

Το Πολυτεχνείο πώς ήρθε στη ζωή σας; Πώς αποφασίσατε να σπουδάσετε πολιτικός μηχανικός;

Μου άρεσαν οι θετικές επιστήμες, αν και η μεγάλη μου αγάπη –μέχρι και σήμερα– είναι η αρχαία ελληνική γλώσσα. Με γοήτευαν η μαθηματική ακρίβεια και ο πλούτος που κρύβει η αρχαία ελληνική γλώσσα. Ωστόσο επέλεξα το Πολυτεχνείο με γνώμονα την καλύτερη επαγγελματική αποκατάσταση, γιατί, όπως σας είπα, δεν προέρχομαι από πλούσια οικογένεια. Ως φοιτητής δούλευα για τα προς το ζην.

Τι δουλειά κάνατε;

Έκανα φροντιστήριο σε παιδιά. Το πρώτο χαρτζιλίκι μου το έβγαλα στην ηλικία των 15 ετών. Δούλευα περιστασιακά είτε ως σερβιτόρος είτε σε οικοδομές

Από τους αρχαίους φιλοσόφους ποιους ξεχωρίζετε;

Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον. Όλοι οι αρχαίοι φιλόσοφοι και τα αρχαία κείμενα κρύβουν διαχρονικά μηνύματα και αστείρευτο πλούτο γνώσης. Για παράδειγμα, αν κάποιος μελετήσει τον Θουκυδίδη, θα καταλάβει ότι το παρελθόν μας είναι το μέλλον μας που έρχεται από άλλη είσοδο. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως σήμερα όλες οι μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις παγκοσμίως μελετούν τον Θουκυδίδη.

Η πολιτική πότε και πώς προέκυψε στη ζωή σας;

Από μικρός είχα το αίσθημα της προσφοράς και του καθήκοντος προς το κοινωνικό σύνολο. Συμμετείχα σε αθλητικούς και σε πολιτιστικούς συλλόγους. Σε ηλικία 21 ετών ήμουν ιδρυτικό μέλος του μεγάλου Φεστιβάλ Ολύμπου, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα με τεράστια επιτυχία.

Ποιος σας έβαλε στα «βαθιά» και στην ενεργή πολιτική;

Ο πρώην πρωθυπουργός, Κώστας Καραμανλής, μου έκανε την τεράστια τιμή να μου προτείνει να είμαι υποψήφιος βουλευτής στις εκλογές του 2000. Τελικά, δεν κατέβηκα τότε στις εκλογές και μέχρι σήμερα το νιώθω τεράστιο βάρος στη συνείδησή μου που απάντησα αρνητικά.

Για ποιον λόγο απαντήσατε αρνητικά;

Θα σας εξηγήσω. Τότε τα παιδιά μου ήταν μικρά, το πρώτο ήταν 4, το δεύτερο 7 και το τρίτο 9 ετών. Τότε με χρειαζόταν η οικογένειά μου πολύ περισσότερο από ό,τι τώρα. Μάλιστα, ακόμα θυμάμαι την ημέρα που πήγα στην οδό Ρηγίλλης για να συναντήσω τον πρώην πρωθυπουργό. Θυμάμαι πολύ έντονα την αγωνία της συζύγου μου και τον φόβο της πως, αν δεν καταφέρω να αρνηθώ την πρόταση που μου είχε κάνει ο Κ. Καραμανλής, θα άλλαζε όλη της η ζωή και θα έπρεπε να αναλάβει σχεδόν όλο το βάρος της οικογένειας μόνη της.

Στον Δήμο Κατερίνης πότε εκλεχθήκατε;

Το 2002 αποφάσισα να θέσω υποψηφιότητα στον δήμο για πρώτη φορά και το 2006 εξελέγην δήμαρχος. Τότε ξεκίνησε το μεγάλο ταξίδι στον δήμο, που διήρκησε δωδεκάμισι χρόνια και με έχρισε τον μακροβιότερο δήμαρχο Κατερίνης.

Ποια είναι η μεγαλύτερη παρακαταθήκη που αφήσατε;

Αυτό που καταφέραμε για εμένα και είναι ένα έργο-σφραγίδα είναι ο περιφερειακός δρόμος της πόλης, όπως επίσης και μεγάλα έργα στον πρωτογενή τομέα. Επίσης προβλέψαμε εγκαίρως την κλιματική αλλαγή και τις επιπτώσεις της κι έτσι καταφέραμε να δημιουργήσουμε εντός του αστικού ιστού όλες τις απαραίτητες παρεμβάσεις με ψυχρά υλικά. Όλη η πόλη της Κατερίνης πλέον δεν χρησιμοποιεί τσιμέντο αλλά κυβόλιθους σε όλα τα πεζοδρόμια, κάναμε αναδάσωση όλων των αστικών οικισμών και δημιουργήσαμε τις κατάλληλες υποδομές για άτομα με αναπηρία.

Ένα σημαντικό κομμάτι στην πολιτική σας σταδιοδρομία ήταν και η ενασχόλησή σας με την ΚΕΔΕ;

Η Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας υπήρξε ένα ξεχωριστό κομμάτι στην ενασχόλησή μου με την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ως πρόεδρος της Επιτροπής Χωροταξίας, Υποδομών και Περιβάλλοντος της ΚΕΔΕ είχα την τιμή να ηγηθώ εμβληματικών πρωτοβουλιών. Ανάμεσα σε αυτές ήταν δράσεις που αφορούσαν την κλιματική αλλαγή και το αστικό περιβάλλον, αλλά και τις επιπτώσεις που μπορεί να επιφέρει στην οικονομία. Μέσα από την συγκεκριμένη επιτροπή προτάθηκαν σημαντικές πρωτοβουλίες που έχουν να κάνουν με τη διαχείριση στους τομείς ενέργειας, απορριμμάτων, υδάτων, αλλά και φυσικών πόρων. Ένα ακόμη σημαντικό κομμάτι που αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια της θητείας μου ως προέδρου στην Επιτροπή Χωροταξίας, Υποδομών και Περιβάλλοντος της ΚΕΔΕ ήταν τα μοντέλα διαχείρισης αστικών στερεών αποβλήτων, με προτάσεις και λύσεις που εφαρμόζονται σήμερα από την πλειονότητα των ΟΤΑ της χώρας μας.

Σε αυτήν τη μακρόχρονη πορεία σας, κάνοντας σήμερα έναν μικρό απολογισμό, περισσότερες ήταν οι χαρές που πήρατε ή οι πίκρες;

Νομίζω πως περισσότερες ήταν οι χαρές, διότι κατάφερα να πετύχω αρκετούς από τους στόχους που είχα θέσει. Κι αυτό δεν είναι μια στιγμιαία νίκη που σε γεμίζει χαρά. Είναι μια βαθύτερη ικανοποίηση που με συνοδεύει.

Η πολιτική είναι μοναχικό άθλημα ή συλλογικό;

Είναι συλλογικό. Τίποτα δεν μπορεί να πετύχει κανείς μόνος του ούτε στη ζωή ούτε στην πολιτική. Και για αυτό είμαι ευγνώμων που πάντοτε είχα και έχω άξιους συνεργάτες που εργαζόμαστε ως ομάδα.

Με μια φράση, τι σημαίνει για εσάς πολιτική;

Πολιτική είναι η ίδια η ζωή.

Τρία χρόνια διακυβέρνησης της ΝΔ. Κάνοντας έναν σύντομο απολογισμό, τι θα μπορούσατε να πείτε;

Σ’ αυτά τα τρία χρόνια, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας κατάφερε πολλά. Και το πιο αξιόλογο είναι ότι κατάφερε πολλά σε συνθήκες μη κανονικότητας. Και τι θέλω να πω; Στα χρόνια αυτά της διακυβέρνησής μας ξεπεράσαμε πέντε μεγάλες κρίσεις. Πρώτη ήταν αυτή των μεταναστευτικών ροών, δεύτερη η κρίση στα ελληνοτουρκικά, τρίτη η πανδημία, τέταρτη ο πόλεμος στην Ουκρανία και πέμπτη η κρίση που διανύουμε τώρα στην ενέργεια. Παρ’ όλες τις αντίξοες συνθήκες, η κυβέρνηση Μητσοτάκη απέδειξε ότι μπορεί και πετυχαίνει τους στόχους της. Στόχους που είχε θέσει από την αρχή της θητείας της και τηρούνται απαρέγκλιτα.

Κατά τη γνώμη σας, ποια είναι η επόμενη πρόκληση που θα κληθεί να αντιμετωπίσει η κοινωνία;

Δυστυχώς, διαπιστώνω ότι πλέον η κρίση της κανονικότητας έγινε παγκοσμίως κανονικότητα της κρίσης. Δηλαδή, η πανδημία ήταν μια κρίση στην κανονικότητά μας, τώρα όμως βλέπουμε πως έχουμε ή αναμένουμε αλλεπάλληλες κρίσεις, συνεπώς αυτές οι κρίσεις αποτελούν τη νέα κανονικότητά μας.

 

Συνέντευξη στην Άννα Καραβοκύρη

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο

Προβολές: 106