Το Σαββατοκύριακο της 10ης-11ης Σεπτεμβρίου, από το βήμα της ΔΕΘ, εγκαινιάστηκε ουσιαστικά η προεκλογική περίοδος και με τις τοποθετήσεις όλων των πολιτικών αρχηγών θεωρητικά ξεκαθάρισαν εξαρχής τα διλήμματα και οι στρατηγικές.

Πάμε τώρα σίγουρα για ένα οκτάμηνο προεκλογικών μαχών, με ξεκαθαρισμένο όμως το τοπίο. Πορευόμαστε με την ίδια κυβέρνηση, με τον ίδιο εκλογικό νόμο. Και με τα διλήμματα, τουλάχιστον των δύο μεγάλων, επίσης αποκρυσταλλωμένα. Ο Μητσοτάκης με το «εγώ ή μια κυβέρνηση τερατογένεσης» και ο Τσίπρας με το «εγώ ή η χούντα Μητσοτάκη, που μας παρακολουθεί».

Το σίγουρο είναι ότι, από εδώ και πέρα, ο μεν Τσίπρας και βεβαίως ο Ανδρουλάκης, κόντρα στην επιθυμία της συντριπτικής πλειοψηφίας των ψηφοφόρων τους, θα επιμένουν στο θέμα των υποκλοπών, ο δε Κυριάκος θα δίνει βάρος στην οικονομία, στις μεταρρυθμίσεις ή και στα Ελληνοτουρκικά, που σίγουρα θα βάλουν την τελική τους σφραγίδα στις εξελίξεις.

Όσο κι αν θα προσπαθούν Τσίπρας και Ανδρουλάκης να καταστήσουν τον Μητσοτάκη ευάλωτο, μέσα στο τοξικό κλίμα που και οι δύο θα καλλιεργούν, ο πρωθυπουργός θα παραμένει αποτελεσματικός στο εσωτερικό και στο διεθνές παιχνίδι. Δύσκολα,επίσης, θα πείσουν ότι η ακρίβεια που σαρώνει τον πλανήτη είναι «ακρίβεια Μητσοτάκη» ή πως το θέμα των (νόμιμων) παρακολουθήσεων είναι «προνόμιο» μόνο της σημερινής ΚΥΠ. Προφανώς το ρεύμα, η τιμή του φυσικού αερίου και η ακρίβεια στο σούπερ-μάρκετ υπερκαλύπτουν πολλαπλώς, στο μυαλό του μέσου Έλληνα, τα δεδομένα του θέματος των υποκλοπών, στο οποίο και μόνο στηρίζεται τώρα πια η «αντιπολίτευση των δύο» για να αποκομίσει κομματικά οφέλη.

Αλλά όταν ο Μητσοτάκης, μεταξύ άλλων, δίνει χρήμα και αυξήσεις, μειώνει την Εφορία, μοιράζει θεσμική συνέπεια και αυτοπεποίθηση και υπόσχεται πολιτική σταθερότητα, τι να προσδοκούν οι πολιτικοί του αντίπαλοι, που είναι προσκολλημένοι στο χθες;

 

του Φώτη Σιούμπουρα

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο