Πλανώνται πλάνην οικτράν όσα πολιτικά κόμματα δίνουν πλέον μεγάλη βαρύτητα σε δημοσκοπικά ευρήματα. Σχεδόν καθημερινά εμφανίζονται δημοσκόποι στα κανάλια, παρουσιάζοντας δημοσκοπήσεις και ερμηνεύοντας τις απαντήσεις των πολιτών, δίκην ερμηνείας των χρησμών της Πυθίας. Σας θυμίζω τη γνωστή της απάντηση όταν ρωτήθηκε για το φύλο ενός παιδιού: «Άρρεν ου Θήλυ!». Ανάλογα με το πού θα βάλετε το κόμμα, θα το βρείτε!

Με πίνακες, γραφήματα, πίτες και τα συναφή γραφιστικά, διαβεβαιώνουν του λόγου το αληθές. Πρώτο κόμμα, δεύτερο κόμμα, τρίτο κόμμα και στο τέλος «πρόθεση ψήφου», «εκτίμηση ψήφου», «μετά την αναγωγή των αναποφάσιστων» και πάει λέγοντας.

Η πρώτη θέση άλλοτε παίζει με «αυτοδυναμία» και άλλοτε εξαφανίζεται και τη θέση της παίρνει η λέξη «συνεργασία»!

Όμως πάντα στον πλανήτη Γη, οι δημοσκοπικές εταιρίες κρατούν έναν κρυφό άσο στο μανίκι τους. Το ποσοστό του στατιστικού λάθους, όταν πέσουν έξω στις προβλέψεις τους. Από την άλλη πλευρά, είναι γνωστό το παιχνίδι των πολιτών-ψηφοφόρων στις έρευνες, που παίζουν το «άλλα λέω κι άλλα κάνω» όταν έρχεται η ώρα της κάλπης.

Ένα μεγάλο μέρος των πολιτών-ψηφοφόρων, που απαντάνε στις έρευνες, θα προτιμήσουν την ημέρα της κάλπης να μείνουν στον καναπέ του σπιτιού τους ή να πάνε για καφέ, αν έχει καλό καιρό. Και φυσικά δεν το λένε στους δημοσκόπους.

Οι δημοσκοπήσεις πολλές φορές παίζουν περισσότερο προπαγανδιστικό ρόλο υπέρ κάποιου κόμματος ή ακόμη για να παραλύσουν κάθε διάθεση αντίδρασης σε όσα συμβαίνουν, δημιουργώντας τάσεις αδράνειας των πολιτών.

Η χειραγώγηση της κοινής γνώμης γίνεται πιο εύκολα όταν στηρίζεται και σε δημοσκοπικά ευρήματα. Και η συνεχής επανάληψη των συγκεκριμένων ευρημάτων μετατρέπει στα μάτια των πολιτών-ψηφοφόρων τις «αδυναμίες» και αστοχίες μιας πολιτικής δύναμης σε πλεονέκτημα. Άλλωστε, τα ίδια συμβαίνουν παντού, είναι το αφοπλιστικό επιχείρημα!

Είναι γνωστό ότι ο κόσμος αλλάζει με ταχύτητα φωτός, αντίθετα το πολιτικό μας σύστημα παραμένει στις δεκαετίες του προηγούμενου αιώνα. Έχουμε πολιτικό σύστημα δύο αιώνων!

Οι νέοι απορρίπτουν τους πολιτικούς γιατί δεν παίρνουν απαντήσεις στα σύγχρονα ερωτήματά τους. Οι συνταγές του παρελθόντος δεν τους ικανοποιούν. Και όλα αυτά τα δείχνουν οι έρευνες της κοινής γνώμης, αλλά το πολιτικό σύστημα μένει μόνο στο γράφημα της πρόθεσης ψήφου!

Και για να κερδίσουμε τις εκλογές, ένας τρόπος, ένα αφήγημα υπάρχει. Το «δώσε κι εμένα, μπάρμπα».

Οι παροχές κάθε είδους από τους έχοντες την κυβέρνηση και οι μεγάλες και άκριτες υποσχέσεις από τα κόμματα της αντιπολίτευσης ανεβάζουν την πρόθεση ψήφου!

Όμως, ένα απρόοπτο γεγονός μπορεί να ανατρέψει ακόμη και δημοσκοπικές διαφορές δέκα μονάδων και κόμματα με μεγάλα ποσοστά πρόθεσης ψήφου, απόρθητα κάστρα, να χάνουν την εξουσία με μεγάλη διαφορά. Τα παραδείγματα πολλά!

Ακόμη, είναι σύνηθες το φαινόμενο, η αναποτελεσματικότητα μιας κυβέρνησης να μην εισπράττεται από την αξιωματική αντιπολίτευση, για λόγους ανευθυνότητας της αντιπολίτευσης, σύμφωνα πάντα με τις έρευνες!

Στις εκλογές, τη νίκη τη δίνει ένα μικρό ποσοστό, όχι μεγαλύτερο του 10%, των πολιτών ψηφοφόρων, που δεν ενθουσιάζονται από κόμματα και αρχηγούς, παραμένουν ψύχραιμοι και μελετάνε το αύριο το δικό τους και των παιδιών τους και δεν ιχνηλατούνται από καμία δημοσκοπική εταιρεία. Και δεν είναι οι λεγόμενοι στις έρευνες «αναποφάσιστοι», είναι οι «σκεπτόμενοι» πολίτες που ανήκουν σε όλα τα κόμματα και δεν εκδηλώνονται σε καμιά έρευνα!

 

του Θανάση Παπαμιχαήλ, επικοινωνιολόγου

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο

Προβολές: 195