Ναι, δίκαιη η οργή που υπάρχει στην κοινωνία.Δικαιολογεί το πένθος και τον θυμό η φονική συστημική αποτυχία, που κόστισε άδικα τη ζωή σε τόσους ανθρώπους. Περίσσεψαν όμως τις μέρες αυτές οι εμπρηστικές, «επαναστατικές»δηλώσεις…αντισυστημικών, ακόμη και πολιτικών της αντιπολίτευσης και δη της αξιωματικής.

Στοχοποιήθηκαν και απειλήθηκαν εκπρόσωποι του Τύπου, με την«κατηγορία» δήθεν της συγκάλυψης. Κουκουλοφόροι επιτέθηκαν κατά των οργάνων της τάξης και κάποιοι, «πονεμένοι» για τον θανάσιμο όλεθρο των Τεμπών, βεβήλωσαν το μνημείο για τα θύματα της Μαρφίν καταστρέφοντάς το, «τιμώντας» έτσι τα νεκρά παιδιά.

Και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ειδικά από τότε που σταμάτησε να μετέχει των ψηφοφοριών της Βουλής και μετέφερε τη δράση του στο πεζοδρόμιο, υποδαυλίζει τις συγκεντρώσεις, ελπίζοντας ότι θα το εισπράξει ως πολιτική υπεραξία στις επερχόμενες εκλογές. Πλανάται όμως πλάνην οικτράν.

Η(πολιτική) ιστορία έχει δείξει ότι εθνικές καταστροφές δεν άλλαξαν τον πολιτικό χάρτη(ο Σημίτης δεν έπεσε από το «Σάμινα»[συν τους σεισμούς και τα Ίμια] και επανεξελέγη. Το ίδιο και ο Καραμανλής με το ολοκαύτωμα της Ηλείας, όπου έχασαν τη ζωή τους 49 άνθρωποι. Παρομοίως και ο Τσίπρας από την «Αποκάλυψη» στο Μάτι. Ναι μεν δεν εξελέγη, αλλά το δημοσκοπικό αποτύπωμα του κόμματος δεν άλλαξε πριν και μετά την εκατόμβη).

Η οργή, που εκδηλώνεται μετά από εθνικές τραγωδίες (την οποία σήμερα υποθάλπει και τροφοδοτεί ο ΣΥΡΙΖΑ) οδηγεί συνήθωςστα άκρα, και την επένδυσήτης στο τραγικό δυστύχημα ίσως την εισπράξει ο αντισυστημισμός. Και αυτό θα είναι υπονομευτικό για τη δημοκρατία. Αυτές τις δύσκολες στιγμές που διέρχεται η χώρα, χρειάζεται καταγγελτικός λόγος ναι, αυτοσυγκράτηση όμως. Η οργή ας μην οδηγήσει στο κάψιμο αυτής της χώρας.

Η οργή πρέπει να γίνει ορμή για γρήγορη ανάταξη των ελλειμμάτων. Να είναι ο θυμός έλλογη πίεση για δημιουργία και όχι μηδενιστική ροπή προς την καταστροφή.Για να συντελεστεί αυτός ο μεταβολισμός του συναισθήματος όμως, θα πρέπει οι πολιτικές δυνάμεις να του δώσουν θετικό περιεχόμενο και διέξοδο. Όχι να το υποδαυλίζουν τυφλά.

του Φώτη Σιούμπουρα

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο