Η Δήμητρα Λυμπεροπούλου, επικεφαλής της παράταξης «Πράσινη Πελοπόννησος», περιφερειακή σύμβουλος και υποψήφια βουλευτής Μεσσηνίας με το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, με αφορμή την τραγωδία στα Τέμπη, περιγράφει το σιδηροδρομικό χάος που επικρατεί στο δίκτυο της Πελοποννήσου. Θεωρεί ότι «το ισχύον πολιτικό σύστημα χρησιμοποιεί τον θυμό για πολιτική αντιπαράθεση χωρίς ουσία» και υπογραμμίζει ότι «οφείλουμε να αποκαταστήσουμε την αξιοπιστία της χώρας στη συνείδηση πρώτα των ίδιων των πολιτών της».

Το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, πέρα από τις διαχρονικές ευθύνες που οδήγησαν σε αυτό, ανέδειξε και ένα χάος με οσμή σκανδάλου. Το σιδηροδρομικό δίκτυο της Πελοποννήσου,απ’ ό,τι ακούγεται, έχει να προσθέσει ένα σημαντικό κομμάτι στο «παζλ» των καταγγελιών. Τι γνωρίζετε επ’ αυτού; 

Ας ξεκινήσω με το γεγονός ότι το 2011 συνυπέγραψα και κατέθεσα μηνυτήρια αναφορά κατά των διοικήσεων του ΟΣΕ κατηγορώντας τες για απιστία σε βάρος της εταιρείας, αφού τα χρήματα που χρωστούσε το κράτος στον ΟΣΕ ήταν πολύ περισσότερα από τα ελλείμματα του Οργανισμού και οι ίδιες ουδέποτε διεκδίκησαν την είσπραξη του χρέους.

α) Ο ΟΣΕ δαπάνησε σχεδόν 70 εκατ. ευρώ για την ανάταξη του μετρικού δικτύου της Πελοποννήσου, το οποίο στη συνέχεια έκλεισε. Εν συνεχεία, το πανάκριβο τροχαίο υλικό εγκαταλείφθηκε σε διάφορα depot της Πελοποννήσου και, όπως ήταν αναμενόμενο, «κανιβαλίστηκε» ή και εκλάπη από συμμορίες του σκραπ που έκοβαν σε λαμαρίνες ολόκληρα τρένα κάτω από τη μύτη του Οργανισμού αλλά και των Αρχών.

β) Προ δεκαετίας, ο τότε επικεφαλής της ΕΡΓΟΣΕ διαπίστωσε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τις απαλλοτριώσεις, ξεκίνησε μία έρευνα και έπεσε πάνω σε εξωφρενικά υψηλές αποζημιώσεις που κήρυσσαν τα δικαστήρια, οι οποίες ήταν, στην περίπτωση της Πελοποννήσου, τετραπλάσιες από αυτές που πετύχαινε το Δημόσιο για τα έργα της Ολυμπίας Οδού. Γρήγορα αποκαλύφθηκαν διάφορα κυκλώματα και οι υποθέσεις εστάλησαν στα δικαστήρια, όπου η ΕΡΓΟΣΕ δικαιώθηκε πανηγυρικά, επιτυγχάνοντας την ανάκτηση «καπέλων» πολλών εκατ. ευρώ. Δεν μπορούν πλέον να υπάρξουν άλλες δικαιολογίες,ειδικά του τύπου «δεν ήξερα». Φτάνει πια…

Πώς κρίνετε την ποιότητα της πολιτικής αντιπαράθεσης μετά την τραγωδία των Τεμπών;

Οι πολίτες αισθάνονται θυμό και ίσως δικαιολογημένα, διότι συμβαίνουν γύρω τους τόσα άσχημα πράγματα και δεν ξέρουν πώς να τα διαχειριστούν. Το ισχύον πολιτικό σύστημα χρησιμοποιεί τον θυμό για πολιτική αντιπαράθεση χωρίς ουσία. Είναι μεγάλο λάθος να εργαλειοποιούνται πολιτικά ο πόνος και ο θυμός. Οφείλουμε να αποκαταστήσουμε την αξιοπιστία της χώρας στη συνείδηση πρώτα των ίδιων των πολιτών της, και αυτό δεν θα έρθει ούτε από τους (κομματικά) αρίστους της ΝΔ ούτε με ένα άρθρο και έναν νόμο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά θα έρθει με πολλή δουλειά σε όλα τα επίπεδα, και σε αυτή την προσπάθεια το ΠΑΣΟΚ έχει και λόγο και ρόλο να διαδραματίσει.

Την ίδια στιγμή στο πολιτικό τοπίο, σύμφωνα με τα πρόσφατα δημοσκοπικά δεδομένα, η αυτοδυναμία για το πρώτο κόμμα φαντάζει ένα εξαιρετικά δύσκολο εγχείρημα. Το ΠΑΣΟΚ επιδιώκει σχηματισμό κυβέρνησης από την πρώτη Κυριακή. Ποιες είναι οι «κόκκινες γραμμές» για το κόμμα σας; 

Θα ξεκινήσω θυμίζοντάς σας ότι στην Ευρώπη κυριαρχούν οι δημοκρατίες της συναίνεσης, άρα η σταθερότητα δεν ταυτίζεται με την αυτοδυναμία, όπως επιχειρεί να πείσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα όλης της Ευρώπης, δημιουργώντας φυσικά ερωτηματικά, γιατί επιθυμεί αυτοδυναμία επιδιώκοντας να σύρει τη χώρα σε αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις. Το ΠΑΣΟΚ, όπως και όλα τα σοσιαλδημοκρατικά-προοδευτικά κόμματα της Ευρώπης, θεωρεί ότι η πρώτη Κυριακή της απλής αναλογικής είναι «μια εξαιρετική ευκαιρία για τον ελληνικό λαό να έχει κυβέρνηση ευρύτατης συνεργασίας», που θα αποτελέσει ανάχωμα στον καθεστωτισμό και την αλαζονεία.

Ποια είναι η εικόνα σήμερα και ποιοι έχουν τις ευθύνες για την κατάσταση στην Πελοπόννησο;

Είμαι οκτώ χρόνια εκλεγμένη περιφερειακή σύμβουλος Πελοποννήσου, επικεφαλής παράταξης. Επιτρέψτε μου, λοιπόν, να σας πω ότι στην Πελοπόννησο έχουν γίνει 10 βήματα μπροστά, που ευνοούν κυρίως τα συμφέροντα των εκτός Πελοποννήσου προνομιούχων, και 50 βήματα πίσω, που υπονομεύουν την ευημερία των πολιτών και κατ’ επέκταση του τόπου. Μερικές αναφορές μόνο θα σας κάνω, όλα τα μεγάλα αναπτυξιακά έργα βρίσκονται απλώς στα χαρτιά. Το οδικό δίκτυο, εκτός των δύο μεγάλων οδικών αξόνων ιδιωτικών συμφερόντων, είναι είτε μισο-κατεστραμμένο είτε ανύπαρκτο. Το σιδηροδρομικό δίκτυο απλά δεν υπάρχει.Η διαχείριση των υδάτων, και ειδικότερα η άρδευση, έχει αφεθεί –σκόπιμα άραγε;– στην τύχη της, χωρίς καμία στρατηγική ορθολογικής χρήσης. Η διαχείριση των απορριμμάτων βασίζεται πλέον σε αναχρονιστικές τεχνολογίες για τις οποίες είναι πολύ πιθανόν στο μέλλον να πληρώσουμε πρόστιμα. Ο παραγωγικός τομέας, ο πλούτος μας δηλαδή, πνέει τα λοίσθια,με τους αγρότες μας να εγκαταλείπουν τη γη. Οι νέοι μας φεύγουν και ρίχνουν μαύρη πέτρα πίσω τους. Ο τουρισμός ναι μεν παρουσιάζει στοιχεία βελτίωσης, αλλά το μοντέλο που ακολουθείται δεν αποδίδει όφελος στην τοπική κοινωνία και στον μικρομεσαίο επιχειρηματία του τουρισμού. Όσο για την Υγεία… έχουμε θρηνήσει ανθρώπους διότι δεν υπήρχαν υποδομές. Και τελευταίο αλλά όχι έσχατο, ο τομέας της προστασίας του περιβάλλοντος, όπου η Περιφέρεια Πελοποννήσου πρωταγωνιστεί με αρνητικό πρόσημο.

Δυστυχώς δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι η περιφέρειά μας θα κληθεί να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, τη λειψυδρία, τη διάβρωση, την ερημοποίηση. Θεωρώ –και πιστέψτε με μακάρι να διαψευστώ και να είμαι εγώ «ο εχθρός του λαού»– ότι η Πελοπόννησος πια βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο, αφού άνοιξαν οι πύλες αλλά και οι ορέξεις κάποιων για δήθεν «πράσινη ανάπτυξη» και επενδύσεις fasttrack αποικιακού φυσικά τύπου, όπου η «ληστεία» των φυσικών πόρων από ορισμένους θεωρείται «επένδυση». Εμείς θα βιώσουμε το κόστος σε όλες του τις εκδοχές και κάποιοι λίγοι θα ωφεληθούν.

 

Συνέντευξη στον Αντώνη Ι. Αντωνόπουλο

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο

Προβολές: 341