Τον τελευταίο καιρό ζούμε καταστροφές που ξεπερνούν οτιδήποτε μπορούσε κανείς να προβλέψει και να φανταστεί. Είναι αλήθεια πως, ακόμη κι αν κατοικούσαμε στο καλύτερα οργανωμένο κράτος, και πάλι θα ζούσαμε με πολλή δυσκολία τις τραγικές επιπτώσεις των απανωτών καταστροφών.

Πλην όμως παρόμοιες καταστροφές, σε συνδυασμό με τις έκτακτες συνθήκες, ξεγυμνώνουν για μια ακόμη φορά το κράτος. Ένα κράτος που δουλεύει εναντίον του κράτους. Γιατί, το κράτος ήταν και στον καταπέλτη του πλοίου που δολοφόνησε εν ψυχρώ έναν άνθρωπο. Είναι και στις λάσπες που αφήνει πίσω του ο «Daniel». Είναι και στα αποκαΐδια της Δαδιάς. Ήταν και στη σιδηροδρομική τραγωδία στα Τέμπη, στις εκρήξεις βλημάτων σε μάχιμη μονάδα της ΠΑ στη Μαγνησία, στην κάθοδο των Κροατών χούλιγκαν που διέσχισαν την Ελλάδα και έφθασαν στη Νέα Φιλαδέλφεια, όπου οπαδός της ΑΕΚ βρήκε τον θάνατο μετά από τραυματισμό με μαχαίρι. Ήταν και στον άδικο θάνατο στο λιμάνι του Πειραιά, όπου η διαδικασία απόπλου του πλοίου της γραμμής δεν εποπτεύεται από το Λιμενικό Σώμα.Είναι στους πάμπολλους νεκρούς στην άσφαλτο, στη βία που επικρατεί παντού.

Η παρουσία αυτού του κράτους είναι που πρέπει να μας κάνει, όσο είναι ακόμη καιρός, να ξανασκεφτούμε το κράτος που έχουμε και το κράτος που χρειαζόμαστε, όχι το κράτος που θα θέλαμε.Το απαράδεκτο είναι πόσο πολύ μάς απογοητεύει αυτό το κράτος. Πόσο μάς τρομοκρατεί η ανικανότητά του. Πόσο μάς θυμώνει η αδιαφορία του προς τους ίδιους τους κανόνες που θεσπίζει. Πόσο απελπισμένοι είναι, αλήθεια, ή νιώθουν οι πολίτες. Ειδικά όσοι χρειάζονται τη βοήθειά του και δεν τη βρίσκουν, ιδίως μάλιστα τις ώρες που την έχουν μεγαλύτερη ανάγκη. Ειδικότερα όσοι πληρώνουν από το υστέρημά τους, με ατελείωτες ώρες δουλειάς, αυτό το απερίγραπτα απών κράτος.

Η συζήτηση είναι μεγάλη, την έχουμε ξανακάνει.Δεν αρκεί όμως τώρα να κλαίμε πάνω στα συντρίμμια του κράτους, λέγοντας «τι άλλο θα μας βρει, Θεέ μου» ή να ξεσπάμε κάθε φορά κατά της εκάστοτε κυβέρνησης. Γιατί το κράτος είναι έργο όλων των κυβερνήσεων, που έχουν περάσει από αυτήν τη χώρα. Συνεπώς χρειάζεται πανστρατιά για να μπει τέλος σ’ αυτό το ξεχαρβάλωμα, για το οποίο ασφαλώς έχουμε κι εμείς όλοι μερίδιο ευθύνης. Χρειάζεται να ξαναβρούμε τον καλό μας εαυτό. Να ενεργοποιήσουμε το περίφημο «φιλότιμο» συνδυαστικά με την επιστροφή στην πειθαρχία, χωρίς τον χαρακτήρα του πειθαναγκασμού. Χρειάζεται εθνική προσπάθεια για να ξαναχτίσουμε το κράτος πάνω σε υγιείς βάσεις.

Δουλειά της κυβέρνησης τώρα να σφίξει τους αρμούς της Διοίκησης. Και ο πρωθυπουργός να σκύψει ο ίδιος, προσωπικά, πάνω από το τεράστιο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο καθημερινός άνθρωπος, που βλέπει το κράτος να γίνεται εχθρός του πολίτη. Μόνον αυτός έχει την εμπιστοσύνη των πολιτών, ότι διαθέτει τις ικανότητες να τα βάλει με το θεριό που εκτρέφουμε τόσες δεκαετίες.

 

του Φώτη Σιούμπουρα

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο

Προβολές: 33