Δηλαδή αν η κυβέρνηση έδινε κάτι παραπάνω από τα «ψίχουλα», όπως οι ίδιοι οι αγρότες και τα κόμματα της αντιπολίτευσης χαρακτήρισαν τα πέντε συν ένα μέτρα που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός, το «αγροτικό» πρόβλημα θα έχει λυθεί; Και αν τελικώς δεν χαθεί η Εξεταστική στα πανεπιστήμια, που έχουν καταληφθεί από τους «μπαχαλάκηδες» (και όχι μόνο), λύθηκε το πρόβλημα, που αποκαλείται εκπαιδευτικό; Πολύ φοβάμαι πως και τα δύο «μέτωπα των ημερών», το αγροτικό και το εκπαιδευτικό, προσεγγίζονται στη βάση της συγκυρίας. Να φύγουν τα μπλόκα, να γίνει η Εξεταστική, να ησυχάσουμε και να δούμε πώς θα καταγραφούν αυτά στις δημοσκοπήσεις και στην κάλπη του Ιουνίου. Μέχρι εκεί. Χωρίς να ακούς δυο κουβέντες για τον διαρθρωτικό (και διαχρονικό είναι αλήθεια) πυρήνα των προβλημάτων.

Το «αγροτικό», π.χ., είναι πολύ μεγαλύτερο και από αυτό που νομίζουν οι ίδιοι οι αγρότες. Η πράσινη μετάβαση και ο ανταγωνισμός από τρίτες χώρες, που αποκτούν σήμερα πρόσβαση στην ευρωπαϊκή αγορά, θέτουν υπαρξιακές διαστάσεις στο ευρωπαϊκό αγροτικό πρόβλημα. Αυτήν τη στιγμή, ο αγροτικός τομέας πληρώνει λάθη και παραλείψεις του παρελθόντος, πέρα από τα αδιέξοδα που παράγει η Κοινή Αγροτική Πολιτική. Οι προνοητικοί του παρελθόντος, που επέλεξαν καλλιέργειες με προοπτική και ζήτηση, δεν πήγαν στα μπλόκα, αλλά τράβηξαν κατά το Ταμείο. Και εδώ θα άξιζε να δούμε πόσο πίεσαν τους αγρότες οι κυβερνήσεις για αλλαγή πορείας, την ποιότητα της συμβουλευτικής υποστήριξης που προσέφεραν, τι έκαναν οι συνεταιρισμοί και, εντέλει, ο κάθε ένας προσωπικά. Διότι, πέρα από την τρέχουσα συγκυρία, τις απαιτήσεις της ΚΑΠ, τη γραφειοκρατία της ΕΕ και τη στασιμότητα των κυβερνήσεων, ο αγροτικός τομέας έσπειρε και με τα δικά του τρακτέρ τα αγκάθια στον δρόμο του.

Για το δεύτερο μεγάλο «μέτωπο των ημερών», που βρίσκεται στα πανεπιστήμια, με τις αντιδράσεις για τη δημιουργία ιδιωτικών ΑΕΙ,εδώ η συζήτηση εξελίσσεται λες και είμαστε σε ένα παράλληλο σύμπαν, όπου οι ιδεοληψίες και τα αναχρονιστικά ταμπού δίνουν την ύστατη μάχη επιβίωσης. Αντί να μας απασχολεί το έλλειμμα εξειδίκευσης πάνω στους κλάδους του μέλλοντος, αντί να εξετάζουμε πώς τα παιδιά μας θα γίνουν πιο ανταγωνιστικά στον παγκόσμιο καταμερισμό της εργασίας, συζητάμε για το πώς δεν θα χαθεί η Eξεταστική. Και δυστυχώς, κανένας δεν απλώνει στο τραπέζι έναν χάρτη με τα προβλήματα και τις προκλήσεις. Αλλά και να το έκανε, δεν θα έβρισκε συνομιλητές.

Ανησυχούν, λέει, μην τους παίρνουν τις δουλειές οι απόφοιτοι «που θα αγοράζουν το πτυχίο» και δεν βλέπουν τον Ινδό και τον Κινέζο που ήδη κατακτούν τις καίριες θέσεις στο παγκοσμιοποιημένο τοπίο.

Χωρίς να ακούς όμως έστω και δυο κουβέντες για τον διαρθρωτικό πυρήνα των προβλημάτων στα δυο αυτά «μέτωπα»… κοιτάμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος.

 

του Φώτη Σιούμπουρα

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο

Προβολές: 50