Είναι κοινό μυστικό στην αγορά ακινήτων ότι οι τιμές υποχωρούν, καθώς η αγορά δεν είναι πλέον τόσο δραστήρια. Στις μικρές αγγελίες οι τιμές μπορεί να παραμένουν σε σχετικά υψηλά επίπεδα, αλλά στην πραγματικότητα οι όποιες συμφωνίες κλείνονται σε συνήθως χαμηλότερες τιμές από τις αναγραφόμενες.
Οι τιμές των ακινήτων μπορεί να μην είναι υπερβολικές σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, αλλά είναι αρκετά υψηλότερες σε σύγκριση με την εποχή της κρίσης. Και ειδικά στα μικρά διαμερίσματα, οι τιμές έχουν ξεπεράσει ακόμη και εκείνες του 2008. Υπάρχουν παράγοντες που δεν ευνοούν σε αυτήν τη φάση την αγορά ακινήτων. Πέρα από τις αλλαγές στο καθεστώς της golden visa και του Airbnb, υπάρχουν τρεις ακόμη επιβαρυντικοί παράγοντες.
Ο πρώτος είναι ότι περιμένουν στην ουρά δεκάδες χιλιάδες πλειστηριασμοί. Η αγορά παραμένει υπό ομηρία από τις επιπτώσεις της χρεοκοπίας της χώρας. Ο δεύτερος έχει να κάνει με το γεγονός ότι το τραπεζικό σύστημα δεν επενδύει στη στεγαστική πίστη. Αυτός είναι από μόνος του ένας σημαντικός λόγος για την ανάσχεση της αγοράς, καθώς περιορίζει αισθητά τη δυνατότητα των αγοραστών να κινηθούν σε επίπεδα μεγαλύτερα της αγοραστικής τους δύναμης. Και ο τρίτος έχει να κάνει με την ποιότητα ζωής στην Αθήνα, η οποία –μας αρέσει δεν μας αρέσει– δεν είναι η ομορφότερη πρωτεύουσα στη χώρα. Θα μπορούσε η Αθήνα να γίνει και πάλι ελκυστική με σημαντικά έργα, όπως αυτό του Ελληνικού. Αλλά προς το παρόν όλα πηγαίνουν χρονικά προς τα πίσω.
Γιατί λοιπόν η αγορά να προεξοφλήσει κάτι που μπορεί να συμβεί σε δέκα ή σε τριάντα χρόνια; Και ακόμη η ποιότητα κατασκευής των περισσοτέρων κατοικιών δεν δικαιολογεί τιμές, σαν να πρόκειται για σύγχρονη φουτουριστική πόλη.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι υπάρχουν πολλά και καλά οργανωμένα συμφέροντα στην αγορά ακινήτων, που θα ήθελαν τις τιμές στη στρατόσφαιρα. Οι συμμετέχοντες πάντως στην αγορά γνωρίζουν ποια είναι η αλήθεια. Και ακόμη περισσότερο γνωρίζουν ότι, όπως συμβαίνει πάντα, η αγορά αλλάζει και μάλιστα με μεγάλη ταχύτητα.
του Φώτη Σιούμπουρα
