Έχει ταλαιπωρηθεί πολύ τα τελευταία χρόνια ο δημόσιος λόγος από το δηλητήριο της τοξικότητας. Λεκτικές επιθέσεις, προσβλητικές εκφράσεις ή ακόμη και ύβρεις βρήκαν αρχικά πρόσφορο έδαφος ιδιαίτερα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, για να επιμολύνουν στη συνέχεια τον δημόσιο διάλογο και να γίνουν μέρος μιας κανονικότητας, όπου οι θύτες επαναπαύονταν στην απουσία οποιασδήποτε συνέπειας για τη συμπεριφορά τους, ενώ τα θύματα έμεναν ανυπεράσπιστα.
Όσοι πιστεύουν πως ο Πολακισμός αφορά μόνο ένα πρόσωπο, πλανώνται πλάνην οικτράν. Η συγκεκριμένη νοοτροπία έχει από καιρό αυτονομηθεί και διατρέχει δυστυχώς οριζόντια μεγάλο μέρος του πολιτικού φάσματος, αλλά και της κοινωνίας. Άνθισε σε μία εποχή, όταν οι πάνω και κάτω πλατείες ήρθαν σε ώσμωση και ανακάλυψαν πολλά κοινά σημεία που έχουν, κυρίως τον ανορθολογισμό, την απόδοση όλων των δεινών στους κακούς ξένους, την περιφρόνηση του κοινοβουλευτισμού και τις συμπεριφορές νταήδων. Να θυμηθούμε την πολιτευτή της Νίκης που χαστούκισε γυναίκα βουλευτή της ΝΔ μέσα στην εκκλησία, τις απειλές ορισμένων βουλευτών των Σπαρτιατών, τις «κατινιές» γυναίκας βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, που έφτασε στο σημείο να υποστηρίξει ότι «δεν μπορεί να κάνει αντικειμενική ενημέρωση παρουσιάστρια τηςTV,επειδή ψωνίζει ρούχα που σχεδιάζει η σύζυγος του πρωθυπουργού», τη συμπεριφορά βουλευτή του ΚΚΕ που πέταξε με δύναμη και οργή το κείμενο της συμφωνίας με τους δανειστές μέσα στη Βουλή, τις «στοχοποιήσεις» κυβερνητικών προσώπων με πεζοδρομιακή μάλιστα φρασεολογία και από ευρωβουλευτές της αντιπολίτευσης. Και αυτά είναι μόνο λίγα από τα περιστατικά που σημειώθηκαν και το τελευταίο διάστημα.
Ήταν και εκείνη η εποχή, όταν σε αντίσκηνα που είχαν στηθεί στην πλατεία Συντάγματος ο τότε αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και πολλά από τα πρωτοπαλίκαρά του, έδιναν συνεντεύξεις, με ύφος επηρμένο, νομίζοντας πως βρίσκονται στη… σπηλιά του Νταβέλη. Το χωράφι οργώθηκε, ο σπόρος έπεσε και τώρα μαζεύουμε, ως κοινωνία, τη «σοδειά», με τη μορφή τραμπουκισμών, ύβρεων και προσβολών. Η «σοδειά» αυτή δεν είναι τίποτα άλλο από μία ετερόκλητη συμμαχία αρνητών κάθε προόδου, αλλά και αποσυνάγωγων των εξελίξεων. Είναι όλοι εκείνοι που θέλουν να δουν τη χώρα να κατρακυλάει στον γκρεμό, προκειμένου πάνω στον ερειπιώνα της να οικοδομήσουν τη δική τους εξουσία. Πρόκειται για ένα δεύτερο κύμα ανορθολογισμού που επιτίθεται στον δημόσιο χώρο, χωρίς αιδώ και καμία ηθική αναστολή. Θεωρούν τους πάντες διεφθαρμένους και τον εαυτό τους τιμητή των πάντων. Χαρακτηριστικές οι ομαδικές επιθέσεις κατά χρηστών των Σελίδων Κοινωνικής Δικτύωσης, μίας πρακτικής, η οποία εγκαινιάστηκε στα υπόγεια της Κουμουνδούρου με τα (επ’ αμοιβή;) τρολ, τα οποία δεν δίστασαν να υπερηφανευτούν για αυτό σε γνωστή τηλεοπτική εκπομπή. Τώρα, την ίδια τακτική χρησιμοποιούν και από το άλλο άκρο του πολιτικού συστήματος, επιβεβαιώνοντας για άλλη μια φορά τη θεωρία σύγκλισης των δύο άκρων. Το κύμα αυτό του ανορθολογισμού δεν είναι εύκολο να αντιμετωπιστεί με λογικά επιχειρήματα, αφού τα μέλη του έχουν διακόψει κάθε σχέση με τη στοιχειώδη λογική και λειτουργούν μόνο με βάση τις προκατασκευασμένες έννοιες και πρότυπα στο μυαλό τους.
«Εκτσογλανισμός»
Και τι πρέπει να κάνουμε, θα μου πείτε; Να τους αφήσουμε ελεύθερους να εκτσογλανίσουν, κατά πως λέει και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, την πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας; Κάτι τέτοιο θα ήταν ολέθριο, αν δούμε τις επιπτώσεις που είχε μία τέτοια αντιμετώπιση σε άλλες χώρες (π.χ. ΗΠΑ – Τραμπ). Τα κόμματα του συνταγματικού τόξου θα πρέπει τώρα να θέσουν ως μία από τις βασικές τους προτεραιότητες την αντιμετώπιση αυτού του ανορθολογικού, υποτιθέμενου αντισυστημισμού και εκτσογλανισμού, πριν είναι πολύ αργά.
Φαίνεται όμως πως η αντίδραση στην προσωπική και πέρα από κάθε μέτρο επίθεση που εξαπέλυσε ο βουλευτής Παύλος Πολάκης σε συνεργάτιδα του υπουργού Υγείας Άδωνι Γεωργιάδη δείχνει πως η δημόσια σφαίρα έχει αρχίσει επιτέλους να αναπτύσσει αντισώματα. Η αμεσότητα με την οποία ο πρόεδρος της Βουλής Κώστας Τασούλας έλαβε πειθαρχικά μέτρα εναντίον του βουλευτή, αλλά και η διαγραφή του –έστω για «τα μάτια του κόσμου»– από την Κοινοβουλευτική Ομάδα από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανο Κασσελάκη στέλνουν χωρίς αμφιβολία ένα μήνυμα σε όλους εκείνους που από τη θέση ισχύος στην οποία βρίσκονται συνηθίζουν να ασχημονούν. (Ασχέτως αν ο Κασσελάκης πήρε την επομένη κιόλας ουσιαστικά πίσω τη διαγραφή με τους ύμνους που εκφώνησε για τον Πολάκη). Δεν θα πρέπει να λησμονείται πάντως πως ο τοξικός λόγος συνιστά μια εν δυνάμει απειλή για τη σωματική ακεραιότητα, που μπορεί να πυροδοτήσει βίαιες συμπεριφορές. Ως κοινωνική μάλιστα συμπεριφορά διαχέεται από την κορυφή και δηλητηριάζει ολόκληρο το σώμα της κοινωνίας, βρίσκοντας πρόθυμους μιμητές.
Δεν είναι μόνο το Κοινοβούλιο κατά συνέπεια που δεν πρέπει να ανέχεται τον προσβλητικό λόγο, αλλά κάθε χώρος όπου εκδηλώνονται κακοποιητικές συμπεριφορές. Στο Κοινοβούλιο κατεξοχήν. Αλλά και πίσω από τις κλειστές πόρτες κάθε σπιτιού, όπου τα θύματα είναι πολλαπλώς ανυπεράσπιστα.
