«Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται» (Όταν πέσει η βελανιδιά,
όλοι τρέχουν να μαζέψουν ξύλα) έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι
Το σίριαλ «κακοποίηση» στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε όταν η Κατερίνα Νοτοπούλου σε συνέντευξή της, είπε πως είχε κακοποιηθεί λεκτικά (και με γραπτές αποδείξεις) από τον έκπτωτο πρόεδρο Κασσελάκη, για να διευκρινίσει λίγο αργότερα (και μετά από τον χαμό που έγινε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης) πως αναφερόταν σε «πολιτική κακοποίηση».
Και αυτό θα μπορούσε να μείνει εκεί και να ξεχαστεί όπως τόσα άλλα, εάν ο Γιάννης Ραγκούσης, δεν το πήγαινε ένα βήμα παρακάτω λέγοντας σε συνέντευξή του:
«Όχι μόνο πιστεύω την Νοτοπούλου αλλά να ειδοποιήσω ότι δεν είναι η μόνη που το υπέστη. Σε συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας γυναίκα στέλεχος έβαλε τα κλάματα για το γεγονός ότι υπέστη χυδαιότατo bullying ως εργαζόμενη, για τον τομέα δράσης της, μέσα στο γραφείο της. Και αυτό έγινε πριν από 1-2 μήνες» (για την ιστορία να πούμε ότι η κυρία στην οποία αναφερόταν ο κύριος Ραγκούσης ήταν η Ελένη Συμεωνίδου)…
Τι ήταν να το πεί… Να σου και μια Τζάκρη η οποία είναι δηλωμένη «Κασσελίτσα» και η οποία (σε συνέντευξή της επίσης) επιτέθηκε στον Γιάννη Ραγκούση λέγοντας:
«Το να μιλάει ο κ. Ραγκούσης για bullying με ξεπερνάει… ξέρει αυτός» (υπονοώντας σαφώς πως και εκείνος έχει «σκελετούς στην ντουλάπα»)!
Και κάπως έτσι, «Κούγκι» έγινε η… παράγκα της Κουμουνδούρου! Βέβαια είναι γνωστό (το ζήσαμε με το πραγματικό me too) πως όταν ανοίξει ένα στόμα, ανοίγουν πολλά. Και το λέω αυτό, διότι ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ μετατρεπόταν σε «Σόδομα και Γόμορρα», εγώ έπινα την εβδομαδιαία μπυρίτσα μας στο Παγκράτι με τον «κόκκινο» φίλο μου (ας τον πούμε «Αυτάκι»), ο οποίος είναι επίσης από τους απλήρωτους της Κουμουνδούρου…
«Έλα τώρα…» μου λέει και συνεχίζει:
«Ξαφνικά όλοι έπεσαν από τα σύννεφα, όταν άκουσαν ότι ο ευγενής Στέφανος μπορεί να γίνει και κακούλης απέναντι στους υφιστάμενούς του… Εγώ να σου πω τι γινόταν εκεί μέσα όποτε εμφανιζόταν. Με ύφος Γιάγκος Δράκος και φιλοσοφία Ντόναλντ Τραμπ φερόταν σαν αποικιοκράτης!»
Γέλασα κάνοντας εικόνα το μείγμα Γιάγκος, Ντόναλντ, Στέφανος (σε ένα όλα αυτά), με καπέλο κυνηγού, σορτσάκι και αρβυλάκι στα βάθη της Αφρικής να κυνηγάει ιθαγενείς…
«Μη γελάς, γιατί το θέμα δεν είναι αστείο για κάποιους» μου λέει…
«Να φανταστείς, ότι όταν εκλέχθηκε, έφερε ένα παλικαράκι -από την κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ- πολύ ευγενικό και πολύ ευαίσθητο, με πολύ καλές οικονομικές σπουδές, τον οποίο είχε πάρει υπό την προστασία του… Όποτε ο Στέφανος εμφανιζόταν τον φώναζε, και συζητούσαν για ώρες όλα τα θέματα του κόμματος… έτσι νομίζω γιατί κλεινόντουσαν στο γραφείο. Και όπως είχαμε καταλάβει ήταν ένας εκ των “εξ απορρήτων”. Ώσπου μια μέρα κάτι έγινε… μη με ρωτήσεις δεν ξέρω. Και από τότε ο Στέφανος δεν τον άφησε σε χλωρό κλαρί. Όπου τον πετύχαινε τον καταχέριαζε και μάλιστα με πολύ άσχημο τρόπο… εκεί να δεις κακοποίηση».
Δεν εντυπωσιάστηκα μια και δεν ήταν η πρώτη φορά που το άκουγα, απλά επειδή οι προηγούμενοι συνομιλητές μου, ήταν του… προηγούμενου προέδρου δεν έδωσα και πολύ σημασία. Κάνοντας μερικά τηλεφωνήματα, έμαθα «τέρατα» (τα μισά τα πετάω στη θάλασσα βέβαια, αλλά και τα άλλα μισά να δεχτώ… είναι πολλά!
Το θέμα είναι πόσα άλλα στόματα θα ανοίξουν διότι ως γνωστόν
και όπως λένε οι αρχαίοι ημών πρόγονοι: «Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται»
