Σαράντα επτά χρόνια έκλεισε η Μεταπολίτευση. Σαράντα επτά χρόνια ομαλού κοινοβουλευτικού βίου για τη χώρα μας και θυμηθείτε: Στις 15 Ιουλίου 1974, η χούντα έκανε πραξικόπημα στην Κύπρο και αποπειράθηκε να δολοφονήσει τον Μακάριο. Στις 20 Ιουλίου εισέβαλαν στο νησί οι Τούρκοι. Στις 23 Ιουλίου οι στρατιωτικοί παρέδωσαν την εξουσία στους πολιτικούς και τα χαράματα της 24ης Ιουλίου επέστρεψε από το Παρίσι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, αναλαμβάνοντας τα ηνία της χώρας.

Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα κατάφερε να απαλλαγεί από την κηδεμονία τού στρατού, συνέλαβε και εκτόπισε τους πρωταίτιους της δικτατορίας, προκήρυξε εκλογές και εγγυήθηκε την άψογη διεξαγωγή τους. Οι Έλληνες περιέβαλαν τότε τον Καραμανλή με πρωτοφανή εμπιστοσύνη. Το νέο κόμμα του, η Νέα Δημοκρατία, ψηφίστηκε από το 54%.

Μέσα στην ανασφάλεια εκείνων των καιρών, με την Τουρκία να παραμένει επιθετικότατη, να ονειρεύεται έναν «Αττίλα 3» (ακόμη και σήμερα), ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, λειτουργώντας ως εθνικός ηγέτης, πραγματοποίησε μια σειρά από βαθιές μεταρρυθμίσεις. Έλυσε ως γόρδιο δεσμό προβλήματα που ταλαιπωρούσαν τη χώρα για δεκαετίες, ενίοτε και για αιώνες. Νομιμοποίησε το ΚΚΕ, οδήγησε, με το δημοψήφισμα της 8ης Δεκεμβρίου 1974, στην ανακήρυξη της Αβασίλευτης Δημοκρατίας, καθιέρωσε ως επίσημη γλώσσα τη δημοτική και δρομολόγησε ταχύτατα την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ, πρόδρομο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Τι μας διδάσκουν όλα αυτά; Πως, μετά από μεγάλες κρίσεις, βαθιές αλλαγές δεν γίνονται δίχως αποφασιστικότητα και τόλμη. Δεν γίνονται με ατέρμονες συζητήσεις, παλινωδίες και με φόβο το πολιτικό κόστος.

Σήμερα και μετά το τέλος της υγειονομικής κρίσης, της οποίας όμως η ταχύτερη έξοδος και ο ρυθμός ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας εξαρτώνται από τους αρνητές των εμβολίων, είναι ευκαιρία μοναδική να δούμε την εποχή που τα πάντα, παντού, αλλάζουν και να αλλάξουμε τον τόπο μας, να τον μεταρρυθμίσουμε. Η πανδημία είναι μια ευκαιρία να ξεκινήσουμε, ως χώρα, τώρα την οικοδόμηση μιας νέας Μεταπολίτευσης με προπομπό –παράλληλα με την αναστήλωση του κράτους και την αναδιάταξη της Δημόσιας Διοίκησης– την εγκαθίδρυση ενός νέου τύπου βιώσιμου κοινωνικού κράτους. Που θα προνοεί και θα μας προφυλάσσει, όσο μπορεί, από απρόβλεπτες και τυχαίες κοινωνικές διακινδυνεύσεις, όπως από ασθένειες, ατυχήματα, από «λοιμού, λιμού, σεισμού, καταποντισμού, πυρός ή μάχαιρας», για να θυμηθούμε και τη Θεία Δέηση.

Σήμερα, που ο Κυριάκος Μητσοτάκης απολαμβάνει μιας αποδοχής που μόνο με αυτήν του Κωνσταντίνου Καραμανλή το 1974 μπορεί να συγκριθεί. Σήμερα, που η πανδημία του κορονοϊού μάς θέτει μπροστά σε νέες προκλήσεις, οι οποίες απαιτούν συνεννόηση, εργασία και τόλμη. Σήμερα, που αυτός και η κυβέρνησή του «αρέσουν», σε αντίθεση με την αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία ουσιαστικά ασχολείται ακόμη με το δέντρο και χάνει το δάσος της επερχόμενης, θεμελιακού χαρακτήρα και ιστορικών διαστάσεων, αλλαγής στη λειτουργία της οικονομίας και της κοινωνίας. Τώρα και ενώ έχει δώσει απτά δείγματα γραφής με τολμηρές μεταρρυθμίσεις, που έχει πραγματοποιήσει, όπως η ψηφιοποίηση του Δημοσίου και ο εξορθολογισμός του Εθνικού Συστήματος Υγείας.

Τώρα, που η κυβέρνηση είναι έτοιμη να βάλει μπρος και το επενδυτικό πρόγραμμα, γνωστό ως «Ελλάδα 2.0», που αφορά κλάδους όπως τη φαρμακευτική βιομηχανία, τα logistics, η ενέργεια, τους οποίους μέχρι σήμερα δεν συνδέαμε με την Ελλάδα. Σήμερα είναι ευκαιρία να προχωρήσει με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα στις τολμηρές εκείνες μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η κοινωνία και να γράψει ένα νέο κεφάλαιο στην ελληνική ιστορία.

του Φώτη Σιούμπουρα

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο

Προβολές: 16