Ακολούθησε μη πειστικά σχέδια στη διαχείριση της πανδημίας, στις πρόσφατες φωτιές, που κόστισαν πάνω από ένα εκατομμύριο καμένα στρέμματα, με αντιφατικό λόγο και μη συνεκτικό, της ηγεσίας και των προβεβλημένων στελεχών της, και τώρα περιμένει τις νέες δημοσκοπήσεις για να δει πώς θα κινηθεί. Ο κύκλος φθοράς αναμενόμενος για την κυβέρνηση, και ίσως να έχουν βελτιωθεί τα ποσοστά της μείζονος αντιπολίτευσης ή να έχουν φθαρεί και των δύο, ακόμη περισσότερο! Τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης περιμένουν να κερδίσουν κάτι περισσότερο από δημοσκοπικά «ψίχουλα» και σίγουρα δυσαρέσκεια από τον δικομματισμό, που όμως δεν μετασχηματίζεται σε μετατόπιση ψήφου αυτόματα. Το ποσοστό της αδιευκρίνιστης ψήφου, δεν ξέρω-δεν απαντώ, αναμένεται να εκτιναχθεί σε ύψη. Αυτό είναι το πλέον σίγουρο.

Αυτά για τις δημοσκοπήσεις και για τα ευρήματα, τα οποία θα μεταφραστούν ανάλογα, είτε ως πληρωμένα είτε ως μερικώς αποκρυπτόμενα. Άλλωστε οι εκλογές, ακόμα και οι πρόωρες, δεν κρίνονται ούτε από τις δημοσκοπήσεις ούτε στις κάλπες. Κρίνονται πολύ νωρίτερα, είτε από τα γεγονότα της τελευταίας στιγμής είτε από τα ιερατεία της Ευρώπης.

Προς το παρόν, μετά τις φονικές πυρκαγιές που μονοπώλησαν το ενδιαφέρον των πολιτών, υπάρχει μια άπνοια πολιτικών γεγονότων και το «βιολί» των ΜΜΕ παίζει το πολιτικό… κονσέρτο του ανασχηματισμού, λίγο πριν από τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, και απλώς ανακατεύει την τράπουλα της ονοματολογίας. Για κυβέρνηση και αντιπολίτευση, τα «αγκάθια» πολλά. Ο κόσμος ζητά την κανονικότητα και την επιστροφή στην καθημερινότητά του, ενώ η προσφυγή σε σενάριο αιφνίδιας κάλπης, δυνητικά απίθανης για τους οπαδούς της κοινής λογικής, υπάρχει στα χαρτιά της κυβέρνησης.

Η μείζων αντιπολίτευση λοξοκοιτάει άλλοτε αριστερά και άλλοτε προς το κέντρο, εγκλωβισμένη σε εσωστρέφεια και στην αδυναμία της να υπηρετήσει την επαναστατική της θεωρία, με ανατρεπτικές ιδέες και δράσεις, για όσους καταπιέζονται από την καπιταλιστική εκμετάλλευση και εξουσία. Όπως έκανε στην εποχή των μνημονίων.

Τα υπόλοιπα κόμματα, μακριά από τα ποσοστά του δικομματισμού, μέχρι στιγμής προσπαθούν να ταυτίσουν την κακή διαχείριση των πυρκαγιών και τα λάθη της πανδημίας με την κυβέρνηση και προσωπικά με τον πρωθυπουργό, ψελλίζοντας κατά καιρούς πρωτοβουλίες και ανέφικτες προτάσεις, απλώς για να κερδίσουν κάποιες ομάδες ψηφοφόρων. Χαϊδεύουν αυτιά σε ένα είδος «θολού» ανοίγματος στην κοινωνία.

Γνωρίζουν τις δύσκολες καταστάσεις που βιώνουν οι πολίτες και υπόσχονται εύκολες λύσεις ακόμα και σε θέματα υγείας. Προτείνουν τον εμβολιασμό για Covid-19, ενώ παράλληλα κλείνουν το μάτι στους αρνητές των εμβολίων και στηρίζουν τον αγώνα των μη εμβολιασμένων υγειονομικών που μπαίνουν σε αναστολή σε λίγες ημέρες.

Η ανεύθυνη στάση του συνόλου της αντιπολίτευσης στα ζέοντα προβλήματα της κοινωνίας και οι μη αξιόπιστες εναλλακτικές προτάσεις τους ίσως βραχυχρόνια να «φουσκώσουν» με λίγες μονάδες τα δημοκοπικά πανιά τους, αλλά θα οδηγήσουν μακροχρόνια τα κόμματά τους στην… ξέρα. Το θέμα είναι να μη ναυαγήσει και η χώρα «εξ αντανακλάσεως»!

«Όλα τριγύρω αλλάζουνε, κι όλα τα ίδια μένουν», τραγούδησε ο γνωστός μας Νίκος Παπάζογλου. Πανδημία, φωτιές, καταστροφές, μα πάνω από όλα, το κόμμα και οι καρέκλες!

Και μετά αναρωτιούνται για τους λόγους της μεγάλης αποχής από τις κάλπες!

 

του Θανάση Παπαμιχαήλ, επικοινωνιολόγου

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο

 

Προβολές: 38