Νεποτισμός, οικογενειοκρατία, φαινόμενα μεσαιωνικά, κομματικές επετηρίδες, μεταγραφικά δικαιώματα ευδοκιμούν στα πολιτικά δρώμενα της χώρας μας, πάντα προς το συμφέρον της αντίστοιχης δυναστείας.

Προ των πυλών, ένας ακήρυχτος πόλεμος, στην εσωκομματική μάχη, του άλλοτε πανίσχυρου κόμματος, με μικρές αντεγκλήσεις, άτονες δημόσιες δηλώσεις, διαφωνίες και ανεπαίσθητα ύπουλα χτυπήματα, υπόγεια και κάτω από τη μέση. Μέχρι στιγμής.

Άπαντες οι μνηστήρες, παγιδευμένοι στην αβεβαιότητα του αριθμού της προσέλευσης ψηφοφόρων στην κάλπη και με αριθμούς προς ανάλυση, εφιάλτης για κάποιους και χαράς ευαγγέλια για κάποιους άλλους. Προς το παρόν, επικαλούνται στις ομιλίες τους ενότητα για την επαύριον των εκλογών, αν και έχουν άλλα σχέδια, ξεχνώντας τη γνωστή φράση με το αρνί και το μαντρί. Όσο για τον λύκο, όλοι τον ξέρουμε.

Όσο για το «μπάχαλο» της διαφαινόμενης ασυνεννοησίας που επικρατεί μεταξύ των μισής ντουζίνας υποψηφιοτήτων, με κυρίαρχο ζητούμενο το ντιμπέιτ, δείχνει ότι όλοι «πονάνε» περισσότερο για την προσωπική τους εικόνα, παρά για την παράταξη.

Η εκλογή νέου αρχηγού δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα αν η παράταξη ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο περιοριζόμενη σε μια μάχη χαρακωμάτων για τη διαφύλαξη της τρίτης θέσης έστω και με μεγαλύτερα ποσοστά, επαναλαμβάνοντας τις τετριμμένες θέσεις και προτάσεις για τα μεγάλα προβλήματα που ταλανίζουν τους πολίτες. Ήδη στην πρώτη δημοσκόπηση «τσίμπησε» ένα μικρό ποσοστό.

Στη φάση, όμως, που βρίσκεται το ΚΙΝΑΛ, θα πρέπει να κάνει το μεγάλο άλμα. Είναι μοναδική ευκαιρία. Να ξαναγράψει την ιστορία του, με αυτό ή άλλο όνομα, αλλά με επιφανή ηγετική προσωπικότητα για αρχηγό, αφυπνίζοντας με δυναμική την παράταξη και τους ψηφοφόρους της.

Να κυριαρχήσουν το «ένας για όλους» και το «όλοι για έναν», και όχι ο καθένας για την «πάρτη» του, όπως πιθανόν θα φανεί από την επόμενη των εκλογών, λόγω συμμαχιών, ισορροπιών και δεσμεύσεων των υποψήφιων αρχηγών.

Κι αυτό θα συμβεί μόνο αν έχουμε εκλογή αρχηγού με διαφορά ψήφων από την πρώτη Κυριακή.

Ναι, από την πρώτη Κυριακή. Κι αυτό δεν είναι απίθανο, για όσους γνωρίζουν πόσα «κουκιά» θα πέσουν στην κάλπη και από πού μπορεί να προέλθουν!

Η μέχρι τώρα στρατηγική επικοινωνίας που έχουν ακολουθήσει οι «μνηστήρες» δεν είναι τόσο αποτελεσματική ώστε να σηκώσει σε λίγες μέρες τον ψηφοφόρο από τον καναπέ, να πάει στην κάλπη.

Πρέπει να πιστέψει η μεγάλη πλειοψηφία των οπαδών-ψηφοφόρων ότι στις επόμενες εκλογές η δεύτερη θέση είναι εφικτή και είναι στο χέρι τους, από την πρώτη Κυριακή, των εσωκομματικών εκλογών!

Φυσικά, η τήρηση των κανόνων ενός πολιτικού πολιτισμού που επικρατούν σε αυτή την αντιπαράθεση μπορεί να εκληφθεί και ως μια μετριοπαθής έκφραση του τι πρεσβεύει ο κάθε υποψήφιος στην υπόθεση της διαδοχής.

Λίγες μέρες πριν από την κάλπη, όλοι είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί για να μη στιγματιστεί η επικοινωνιακή τους προσπάθεια, από αίσθηση αμετροέπειας.

Το unfair εκλογικό παιχνίδι της διαδοχής είναι μεγάλος κίνδυνος για την ενότητα της παράταξης και την εκιναλικόνα των υποψηφίων.

Άλλωστε ό,τι κι αν γίνει, σε προσωπικό επίπεδο, όλοι κερδισμένοι θα βγουν από αυτήν τη μάχη.

 

του Θανάση Παπαμιχαήλ, επικοινωνιολόγου

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο

 

Προβολές: 61