Δύο χρόνια μετά την εμφάνιση του Covid-19, ο ιός όχι μόνον παραμένει ενεργός και απειλητικός, αλλά και συνεχώς μεταλλάσσεται. Προϊόντος του χρόνου και δεδομένης της επιστημονικής προόδου, των εμβολίων και των αναπτυσσόμενων θεραπευτικών μεθόδων, πολλοί ήλπιζαν ότι η πανδημία θα είχε ελεγχθεί, μετατρεπόμενη σε ενδημική εποχική νόσο, όπως η γρίπη. Ωστόσο σειρά παραγόντων και συνθηκών (κίνημα ανεμβολίαστων, έλλειψη συναινετικής πολιτικής, καθυστέρηση στη λήψη «σκληρών» αποφάσεων, μεταλλάξεις του ιού), τόσο στην πατρίδα μας όσο και σε ολόκληρο τον κόσμο, δεν επέτρεψε την επιβεβαίωση αυτών των ελπίδων.

Με όλα αυτά και δύο χρόνια μετά την εμφάνιση του Covid-19, δείχνει να απέχουμε πολύ ακόμη από το σημείο που η πανδημία θα καταστεί ευχερώς διαχειρίσιμη και απολύτως ελεγχόμενη. Πράγμα που σημαίνει ότι θα παραμείνουμε για άγνωστο χρονικό διάστημα εκτεθειμένοι στις επιθετικές διαθέσεις του κορονοϊού, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις νοσηλείες, τις αντοχές του Εθνικού Συστήματος Υγείας και συνολικά την υγεία των πολιτών.

Για να αντιμετωπίσουμε αυτήν την υγειονομική κρίση, ασφαλώς η λύση είναι ο εμβολιασμός, αλλά χρειάζονται τώρα, έστω και στο «και πέντε», ευρύτερες αναπροσαρμογές και αναθεωρήσεις στις πολιτικές όλων μας. Και ιδιαίτερα των πολιτικών δυνάμεων. Στην παρούσα φάση δεν χωρούν δογματισμοί, ούτε διχόνοιες, ούτε διαχωρισμοί, ούτε αποκλεισμοί και άγονες αντιπαραθέσεις. Ούτε, πολύ περισσότερο, συνέχιση της προσπάθειας κομματικής εκμετάλλευσης της πανδημίας.

Δυστυχώς στη χώρα μας η αντιπολίτευση και δη η αξιωματική, παρότι έδειξε κάποια σημάδια συναίνεσης, όταν η κυβέρνηση έλαβε τα πρώτα μέτρα αντιμετώπισής της, επιδόθηκε στη συνέχεια σε μια στείρα αντιπολιτευτική τακτική και σε ένα «παιχνίδι παροχών» εκτός τόπου και χρόνου. Μέχρι και τα εμβόλια «ειρωνευόταν» ο κ. Τσίπρας, κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι προωθούσε «στοκαρισμένα». Λίγο αργότερα δε, άρχιζε τις «παροχές». Πενταπλασίαζε μέσα σ’ έναν χρόνο τις σχολικές αίθουσες της χώρας, τριπλασίαζε μέσα σ’ έναν μήνα τα αστικά λεωφορεία και τα βαγόνια του μετρό και δεκαπλασίαζε τις ΜΕΘ που θα έφτιαχνε στα νοσοκομεία. Αυτός που είχε αφήσει τους Θεσσαλονικείς χωρίς λεωφορείο και που φεύγοντας παρέδωσε 500 ΜΕΘ όλες κι όλες.

Από την έναρξη της πανδημίας κατηγορούσε την κυβέρνηση ότι δίνει ψίχουλα σε εργαζόμενους και επιχειρήσεις, ότι δεν στηρίζει την πραγματική οικονομία. Έδινε δισεκατομμύρια η κυβέρνηση, αλλά του ΣΥΡΙΖΑ δεν του έφταναν. «Δώστε κι άλλα, αυτά είναι ψίχουλα», έλεγαν. Λίγα τα 530 για κάθε εργαζόμενο σε αναστολή, μικρός ο αριθμός των επιχειρήσεων που παίρνουν Επιστρεπτέα, ανεπαρκείς οι ενισχύσεις που παίρνει ο τάδε ή ο δείνα κλάδος, πρέπει να πάρουν όλοι όσα θέλουν. Αν ήταν πρωθυπουργός ο Τσίπρας, θα έδινε πολύ περισσότερα σε πολύ περισσότερους, πολύ πιο συχνά. Και τώρα, πριν από μέρες, τι ανακάλυψε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Ότι ο Μητσοτάκης έχει αυξήσει δραματικά τα ελλείμματα της χώρας και ότι αυτό είναι καταστροφικό. Αυτός θα έδινε πενταπλάσια, αλλά χωρίς να αυξήσει τα ελλείμματα και το χρέος. Ενώ ο Κυριάκος έδωσε ψίχουλα, αλλά μας κατέστρεψε.

Παραλογισμός; Ό,τι θέλετε πείτε. Όμως φτάσαμε στο «και πέντε». Οι καιροί τώρα δεν επιτρέπουν λαϊκισμούς, εφησυχασμούς, δογματισμούς και συγκρούσεις. Η υγεία είναι θεμελιώδες αγαθό, χρειάζεται προστασία και ενίσχυση. Χωρίς αυτήν όλα τελούν υπό αίρεση και αμφισβήτηση. Σε «πολεμικές συνθήκες», όπως είναι αυτές που διέρχεται και η χώρα μας, απαιτούνται συστράτευση, ενότητα κι αγώνας. Όχι κραυγές, διχαστικοί λόγοι και λαϊκισμοί.

 

του Φώτη Σιούμπουρα

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο

Προβολές: 50