Τα μνημονιακά χρόνια, η οικονομική κρίση, τα χρόνια της πανδημίας, αλλά και τα σύγχρονα προβλήματα που μας «κληρονόμησε» ο πόλεμος έφεραν στο προσκήνιο μια νέα «ελίτ» πολιτικών της νέας εποχής.

Ένα νέο «brand name» του Έλληνα πολιτικού, που αφορά την εικόνα του και τα νέα απαραίτητα προσόντα του, τις νέες δεξιότητές του.

Λένε ότι οι πολιτικοί ενός κράτους είναι ο «καθρέφτης» του λαού, ενός λαού όπου οι πολίτες ψηφίζουν με γνώμονα το ατομικό συμφέρον και όχι το συλλογικό. Με βασικά κριτήρια επιλογής πολιτικού προσώπου, τις πελατειακές σχέσεις, τα λεγόμενα «τζάκια» και την πολιτική προίκα κάθε υποψηφίου. Ακολουθούν τα κριτήρια του νεαρού της ηλικίας, το πόσα ένσημα έχει κολλήσει και πόσο καλός αφισοκολλητής υπήρξε στα νιάτα του και πόσο πιστός είναι στις εντολές του κόμματός του.

Είναι γεγονός ότι το εκλογικό σώμα έχει «μπαφιάσει» στην κυριολεξία, από τους ίδιους και τους ίδιους πολιτικούς που μπήκαν στην πολιτική αρκετά νέοι και βγήκαν στη σύνταξη αρκετά ηλικιωμένοι.

Ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια τα κριτήρια επιλογής των ψηφοφόρων άλλαξαν. Ο πολιτικός της νέας εποχής, της νέας «κοπής», πρέπει να συνδυάζει τη γνώση, τη μεθοδικότητα, την ενσυναίσθηση, τα νέα δεδομένα της επικοινωνίας και να δείχνει ότι δεν υπολογίζει το πολιτικό κόστος.

Να έχει όραμα και στόχους, να μην κάνει πίσω στις πρώτες αντιδράσεις μερίδας των πολιτών ή συντεχνιών.

Να δημιουργεί νέες κοινωνικές δομές με τις τεχνοκρατικές γνώσεις του, σε συνδυασμό με την πολιτική εμπειρία.

Να ξέρει τουλάχιστον πολύ καλά μια ξένη γλώσσα και να γνωρίζει από το σύγχρονο μάνατζμεντ.

Ο πολιτικός της νέας εποχής δεν γίνεται ούτε μαϊντανός, ούτε γλάστρα στις προσκλήσεις των media.

Πρέπει να ξέρει τα όριά του και πόσο επικίνδυνα είναι σε διαστρέβλωση δηλώσεων και δημιουργία σκανδάλων και παγίδων.

Και το κυριότερο. Να γνωρίζει ότι η «χρυσή εποχή» ενός πολιτικού είναι μια δεκαετία δράσης και προσφοράς. Ότι έχει ημερομηνία λήξης η πολιτική του θητεία.

Αν πιστεύει σε μακροχρόνια άσκηση εξουσίας, τότε πιστεύει στον ίδιο του τον μύθο. Σε μια ψευδαίσθηση.

Σήμερα στο πολιτικό μας σύστημα υπάρχουν αρκετοί «φωτεινοί» αστέρες της πολιτικής, που προεκλογικά δηλώνουν ότι γνωρίζουν τα προβλήματα των πολιτών, υπόσχονται ότι θα τα λύσουν, αλλά δεν λένε πώς θα τα λύσουν. Αποτέλεσμα, τα προβλήματα να διαιωνίζονται και οι θεσιθήρες πολιτικοί να ανακυκλώνονται.

Με αυτόν τον τρόπο η χώρα δεν πάει μπροστά!

 

του Θανάση Παπαμιχαήλ, επικοινωνιολόγου

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο