Η ανάγκη της κυβέρνησης αφενός να στείλει το μήνυμα στους εργαζομένους, και ειδικά στους πιο χαμηλόμισθους που χειμάζονται από την ακρίβεια, ότι είναι στο πλευρό τους και από την άλλη η πολιτική ανάγκη κάπως να αλλάξει η κουβέντα στο πασχαλινό τραπέζι, από τους λογαριασμούς του ρεύματος, έφεραν την επίσπευση των ανακοινώσεων του πρωθυπουργού για γενναία αύξηση του κατώτατου μισθού. Μια αύξηση που προσεγγίζει τα πιο αισιόδοξα σενάρια που είχαν επεξεργαστεί στο κυβερνητικό επιτελείο.

Δεν είναι μυστικό ότι οι επιχειρήσεις είχαν ζητήσει δεύτερη αύξηση στην περιοχή του 4%, με δεδομένο ότι και αυτές με τη σειρά τους είναι αντιμέτωπες με εκρηκτικές αυξήσεις στο ενεργειακό κόστος, τις πρώτες ύλες και τα μεταφορικά. Από την άλλη, όμως, σημαντικό ήταν και το πρόβλημα για πάνω από 650.000 εργαζομένους που από την Πρωτομαγιά θα δουν απτές αυξήσεις στο πορτοφόλι τους, με τη συνολική αύξηση να προσεγγίζει το 10% και να υπερβαίνει και τα πιο δυσμενή σενάρια για τον πληθωρισμό σε ετήσια βάση.

Όπως είναι φυσικό, το timing της αύξησης του κατώτατου μισθού, λίγες μέρες πριν από το Πάσχα, είχε και πολιτικά χαρακτηριστικά. Με την ακρίβεια να αποδεικνύεται σε αχίλλειο πτέρνα της κυβέρνησης, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν ήθελε οι πολίτες να φύγουν για τις διακοπές του Πάσχα χωρίς την «υποσχετική» ότι η κυβέρνηση θα πάρει μέτρα ανάσχεσης. Η αύξηση του κατώτατου μισθού είναι ένα άμεσο μέτρο που ενισχύει τους πιο αδύναμους και συνιστά ένα αντεπιχείρημα στην κουβέντα για την έκρηξη των τιμών του ρεύματος. Με εκκαθαριστικούς λογαριασμούς όμως, που σε λίγο θα έρθουν και που σε πολλές περιπτώσεις ισούνται με τον κατώτατο μισθό, και οι όροι της πολιτικής αντιπαράθεσης αλλάζουν εκ των πραγμάτων, ό,τι και να θέλει κανείς να υποστηρίξει.

Και κάπως έτσι, πάλι εκ των πραγμάτων, η όποια αντιπολίτευση, ακόμη και βυθισμένη στην αναξιοπιστία και τη λαϊκιστική της φύση, μπορεί να μιλάει στην καρδιά του κάθε πικραμένου. Όπερ σημαίνει ότι στο Μαξίμου έχουν ένα και μόνο έργο να επιτελέσουν τώρα: Να βρουν τους τρόπους να ανακόψουν το διαβρωτικό κύμα των ανατιμήσεων, και μάλιστα σύντομα.Να δείξουν εμπράκτως, όπως έδειξαν και ιδιαίτερα ο πρωθυπουργός στην περίπτωση της αύξησης του κατώτατου μισθού, ότι έχουν αντιληφθεί τι ακριβώς συμβαίνει και πώς αυτό επιδρά.

Ακόμη και αν χρειαστεί να συγκρουστούν με την Ευρώπη. Πάντως, απ’ ό,τι φαίνεται, η μεγαλύτερη και γρηγορότερη του αναμενομένου παρέμβαση για τον κατώτατο μισθό ίσως αποτελεί και… οιωνό για το τι θα πράξει η κυβέρνηση, σε περίπτωση που από μεριάς της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν υπάρξει έδαφος για ουσιαστική, κοινή παρέμβαση στην αγορά.

 

του Φώτη Σιούμπουρα

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο