«Ρυθμιστής κυκλοφορίας: Το 62 από  πού το έδιωξες;

Σταθμάρχης Λάρισας: Από τη γραμμή κα… ανόδου, κανονικά.

Ρυθμιστής κυκλοφορίας: Γιατί λένε ότι  έχει γίνει εμπορικό με τέτοιο, ότι έχει γίνει σύγκρουση…».

Σταθμάρχης Λάρισας: Αμάν!

Αυτός είναι ο πρώτος διάλογος που είχε ο σταθμάρχης Λάρισας με τον «ρυθμιστή της κυκλοφορίας» των τρένων, η έδρα του οποίου είναι στην Αθήνα. Όπως φαίνεται μάλιστα, τη μετωπική σύγκρουση που ο ίδιος προκάλεσε (έτσι βγαίνει από τις μέχρι τώρα καταθέσεις) την πληροφορήθηκε από την Αθήνα! Και αυτός ο άνθρωπος κράταγε τόσο καιρό τις τύχες χιλιάδων επιβατών στα χέρια του… Σήμερα δεν θα αναφερθούμε στο ποιος έχει την ευθύνη του διορισμού του. Γιατί αυτό είναι έργο των ανακριτικών αρχών και της επιτροπής που διορίστηκε αμέσως με εντολή του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη. Δεν θα αποδώσουμε ευθύνες. Δεν είναι άλλωστε ο ρόλος μας αυτός. Δεν θα…στήσουμε λοιπόν «λαϊκό δικαστήριο». Οι δικαστές που έχουν πάρει την υπόθεση στα χέρια τους θα αποδώσουν δικαιοσύνη.

Σήμερα θα δημοσιεύσουμε τους διαλόγους που είχαν οι δύο έμπειροι σταθμάρχες. Διάλογοι που έγιναν λίγο πριν και λίγο μετά από τη μετωπική σύγκρουση στα Τέμπη, που εξελίχθηκε σε εθνική τραγωδία. Διάλογοι που είχαν οι κύριοι αυτοί, την ώρα που όλοι έψαχναν να βρουν τι και πώς ακριβώς έγινε. Και κυρίως τη στιγμή που οι γονείς αναζητούσαν με αγωνία τα παιδιά τους… Αυτοί οι τύποι, οι σταθμάρχες, μίλαγαν για σουβλάκια και για γκόμενες! Διαβάστε τους ντροπιαστικούς διαλόγους:

«Σταθμάρχης 1: Κώστα. Έλα ρε.

Σταθμάρχης 2: Έλα Γιαννάκο μου.

Σταθμάρχης 1: Να σε ρωτήσω: Έχει μείνει το “Desiro” ε; Τέλος.

Σταθμάρχης 2: Ναι. Και;

Σταθμάρχης 1: Τίποτα. Να σου πω: Έχεις κάνα σουβλατζίδικο να παραγγείλουμε τίποτα να φάμε;

Σταθμάρχης 2: Χαχα.

Σταθμάρχης 1: Γιατί αν είναι να μείνουμε εδώ πέρα, δεν γαμ…

Σταθμάρχης 2: Δεν ξέρω. Είμαι εδώ πέρα, δεν προλαβαίνω ούτε τα τηλέφωνα να σηκώσω. Αλλά αν είναι αν το μαζέψουνε, θα χρειαστεί να παλινδρομήσουμε μετά.

Σταθμάρχης 1: Α, να παλινδρομήσουμε;

Σταθμάρχης 2: Άμα μαζέψουμε εκείνο… αλλιώς πρέπει να κάνουμε μονοδρόμηση μέχρι το Πλατύ.

Σταθμάρχης 1: Κατάλαβα.

Σταθμάρχης 2: Αλλά θα σου βρω λύση για τα σουβλάκια. Θα ασχοληθώ σε ένα λεπτό. Θες να βάλω τα κορίτσια να ασχοληθούν;

Σταθμάρχης 1: Ντάξει, ντάξει. Πέσ’ τους ένα τηλέφωνο θέλω.

Και ασφαλώς οι διάλογοι που καθημερινά βλέπουν το φως της δημοσιότητας δεν έχουν τελειωμό… Είναι αλήθεια πως τώρα πλέον έρχονται μία μία οι παθογένειες δεκάδων χρόνων που έτρωγαν τα…σωθικά του ΟΣΕ και που ουδείς είχε καταλάβει ή άφηνε… προίκα στον επόμενο.

Σε έναν άλλον διάλογο, που ξεπερνά κάθε προηγούμενο, οι σταθμάρχες αναφέρονται σε γυναίκες, γκόμενες όπως λένε, και στις σεξουαλικές τους επιδόσεις. Ιδού:

Σταθμάρχης 1: Τι έγινε; Καλά είσαι; Πόσες γκόμενες έχεις; 8;

Σταθμάρχης 2: 8, 8!

Σταθμάρχης 1: Να τις χιλιάσεις.

Σταθμάρχης 2: Α δεν θέλω άλλες, δεν μπορώ.

Σταθμάρχης 1: Α δεν μπορείς, κόπηκες. Εμ, ρε μαλ@κ@ είσαι σε τέτοια ηλικία που τον πιάνεις με τσιμπιδάκι, ρε μαλ… Όχι, θες να γαμ… κιόλας. Α…

Σταθμάρχης 2: Τι λες ρε μαλ…; Ό,τι έχεις πάθει εσύ, νομίζεις ότι το έχει πάθει όλοςο κόσμος;

Σταθμάρχης 1: Χα, α ρε παλιοπα… Γιώργο. Πού είναι το 58;

Σταθμάρχης 2: Το 58 έφυγε από εμένα με 9 λεπτά!

Διαβάσαμε και ακούσαμε διαλόγους από ανθρώπους που κρατούσαν στα χέρια τους, για πολλά ή λίγα χρόνια, τις τύχες χιλιάδων επιβατών! Διαλόγους που ίσως να μην μπορούσε να γράψει και ο καλύτερος σεναριογράφος. Αλήθεια, εκεί στο αρμόδιο υπουργείο και στον ΟΣΕ ακούει κανείς;

 

Γράφει ο Γιώργος Κοντονής 

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο