Κάποιοι από την αντιπολίτευση, με αφορμή ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, το οποίο στηρίχθηκε σε «καταγγελίες» ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και του ΠΑΣΟΚ, συνεχίζουν να αναμασούν χωρίς αιδώ τα περί «χούντας Μητσοτάκη» και παραβιάσεων του κράτους δικαίου και ελευθερίας του Τύπου στην Ελλάδα.

Το επιχείρησε στην απελπισία του ο Τσίπρας το 2023, παραμονές εκλογών. Ταύτισε τον Μητσοτάκη με τον ακροδεξιό ηγέτη της Ουγγαρίας, Βίκτορ Όρμπαν. Τον κατήγγειλε για «πρακτικές φόβου και τρομοκράτησης», για φίμωση των ΜΜΕ, για αλαζονεία.

Παρότι το κόλπο δεν πέτυχε και ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε τις εκλογές, οι ευρωβουλευτές του το επιχείρησαν ξανά. Ένας ετερόκλητος συνασπισμός (με τη βοήθεια του ΠΑΣΟΚ) εξίσωσε πρόσφατα ένα κεντροδεξιό κόμμα, και έναν μετριοπαθή φιλελεύθερο πολιτικό, με την αυταρχική Ακροδεξιά του Όρμπαν και πέρασε ένα ψήφισμα στην Ευρωβουλή εναντίον της Ελλάδας. Αυτήν τη φορά, μάλιστα, ο νέος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ –που δεν φημίζεται για ιδιαίτερη αίσθηση του μέτρου (αλλά ούτε και αίσθηση της πολιτικής κριτικής διαθέτει, αν κρίνουμε από τα όσα εξέμεσε για τον δήμαρχο του Βόλου)– γαρνίρισε τις καταγγελίες με εκφράσεις για «χούντα», που υποτίθεται ότι βιώνουμε στην Ελλάδα. Διαπιστώσεις εντελώς εκτός πραγματικότητας και πολιτικά επικίνδυνες.

Το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που καταδικάζει την Ελλάδα για παραβιάσεις στο κράτος δικαίου και στην ελευθερία του Τύπου, κατά τον Κασσελάκη είναι «μαύρη σελίδα στην πορεία της χώρας», κατά τον Ανδρουλάκη «εκθέτει διεθνώς και ανεπανόρθωτα τη χώρα» και κατά τον Χαρίτση «αναδεικνύει την Ελλάδα σε σύμβολο του πολιτικού αυταρχισμού».

Μάλιστα. Οπότε να υποθέσουμε όλοι «εμείς οι άλλοι», ότι τα παιδιά που ανεμπόδιστα έχουν καταλάβει τα περισσότερα πανεπιστήμια της χώρας έχουν επίγνωση ότι ζουν σε ένα καθεστώς ημι-χούντας, όπου οι βασικές δημοκρατικές ελευθερίες είναι υπό διωγμόν. Αντιστοίχως, οι ομάδες νεαρών αγωνιστών, που στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο αλληλοδάρθηκαν ανηλεώς μεταξύ τους, ότι έχουν πλήρη και απόλυτη συνείδηση ότι διαβιούν σε ένα βαθιά αυταρχικό και καταπιεστικό κράτος.

Βέβαια, το να επιδίδεται η αντιπολίτευση σε ένα άνευ προηγουμένου κρεσέντο, εντός και εκτός Ελλάδος, για να πείσει (ξανά) πως στην Ελλάδα έχουμε «χούντα Μητσοτάκη», μόνο σαν γραφική παραφωνία ακούγεται.Και όσο ορισμένοι αδυνατούν να «κοντύνουν» τον Μητσοτάκη, μέσω πολιτικών και αντιπολιτευτικών διαδικασιών, τόσο θα καταφεύγουν στην ύστατη λύση: συκοφαντικά αφηγήματα, μηχανορραφίες, ιστορίες της «μικρής Μαρίας», χουντολογία, υπονόμευση του κύρους της χώρας μας και της Ευρώπης.

Στην Ελλάδα (ευτυχώς) καμία ελευθερία του Τύπου δεν απειλείται, ενώ αντίθετα (δυστυχώς) η καταγγελία έχει σχεδόν εξελιχθεί σε εθνικό σπορ: Όλοι καταγγέλλουν αδιάκοπα, ελεύθερα και απρόσκοπτα ό,τι τους κατέβει στο κεφάλι. Και αυτό είναι το καλό με τη Δημοκρατία: οι απόψεις ακούγονται όλες, οι διαφωνίες καταγράφονται, ακόμη και η λόξα του καθενός βρίσκει ακροατές, αναγνώστες ή ψηφοφόρους. Αλλά στο τέλος πάντα μετράνε η σοβαρότητα και η αξιοπιστία, όπως αποδεικνύεται την κρίσιμη ώρα στην κάλπη.

 

του Φώτη Σιούμπουρα

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο

Προβολές: 44