Ως κοινωνία ζήσαμε τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα την περίοδο των μνημονίων, απίστευτους παροξυσμούς στη δημόσια σφαίρα. Προπηλακισμούς, ύβρεις, ανυπόστατες καταγγελίες, κυνήγι μαγισσών.Ήταν κάτι που θα περίμενε κανείς πως θα άφηνε βαθιά και ανεπούλωτα τραύματα στην κοινωνική συνείδηση. Και όμως, αρκούσε κάτι πολύ απλό, για να περάσουν όλα αυτά σε δεύτερο πλάνο και σιγά-σιγά να ταξινομηθούν ως μία κοινωνική ανωμαλία, η οποία προέκυψε σε έκτακτες καταστάσεις και καταλάγιασε μόλις τα μέλη της κοινωνίας είδαν πως υπάρχουν και άλλοι δρόμοι επίτευξης των στόχων. Η αποδοχή της πρότασης της κυβέρνησης για τον γάμο των ομοφύλων και από τα άλλα κόμματα της συνταγματικής αντιπολίτευσης, ανεξάρτητα αν υπήρξαν (και δικαίως υπήρξαν) διαφορετικές τοποθετήσεις, δημιούργησε ένα νέο κλίμα στα κοινοβουλευτικά ήθη της χώρας.

Μπορεί να κρατήσει, μπορεί και όχι. Ωστόσο, δεν μπορούμε να μην παρατηρήσουμε πως η κοινωνία σε μεγάλο βαθμό καλοδέχεται τέτοιες συμπλεύσεις, ελπίζοντας πως θα επεκταθούν και σε άλλους τομείς (Παιδεία, Υγεία, Δικαιοσύνη, ασφάλεια πολιτών).

Οι παραδοσιακές διαχωριστικές γραμμές έχουν ούτως ή άλλως ξεπεραστεί εδώ και καιρό. Αυτήν τη φορά, όμως, φάνηκε ότι οι κομματικές ταμπέλες και οι κλασικές ιδεολογικές ταυτίσεις έχουν χάσει την έννοιά τους. Δεν είναι μόνο το πώς ψήφισαν οι βουλευτές των κοινοβουλευτικών κομμάτων στο νομοσχέδιο για την ισότητα στον γάμο. Είναι κυρίως αυτά που ειπώθηκαν και τα άλλα που αφέθηκαν να εννοηθούν, που δείχνουν ότι βρισκόμαστε σε φάση ανασύνθεσης του πολιτικού σκηνικού και της εκλογικής βάσης των κομμάτων. Πρόκειται για μια ανασύνθεση που έχει αρχίσει από την εποχή των μνημονίων και που τώρα –σε συνθήκες κανονικότητας– αποκτά άλλη δυναμική. Κανένα κόμμα –με εξαίρεση το ΚΚΕ– δεν είναι αυτό που ήταν πριν από λίγα χρόνια. Η κυβερνώσα ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη, διατηρώντας τις βασικές αρχές, που ο ιδρυτής της Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε θέσει, είναι προφανώς άλλη από αυτήν του Αντώνη Σαμαρά και του Κώστα Καραμανλή. Το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη ούτως ή άλλως έχει αλλάξει και δυσκολεύεται κανείς να αντιληφθεί ποια είναι η νέα του ταυτότητα. Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη, αυτός είναι σίγουρα άλλος.

Τι γίνεται, λοιπόν, από εδώ και πέρα; Θα δούμε άμεσα κάποιες ευρύτερες πολιτικές αλλαγές, επειδή πέρασε από τη Βουλή ένα νομοσχέδιο που αφορά λίγους αλλά συγκινεί –θετικά ή αρνητικά– πολλούς; Δεν είναι βέβαιο. Κι αυτό γιατί οι αρχηγοί κομμάτων της αντιπολίτευσης εξακολουθούν να είναι δέσμιοι παρωχημένων αντιλήψεων και κομματικών «απολιθωμάτων».Το σίγουρο πάντως είναι ότι ο Κυρ. Μητσοτάκης ξεπερνώντας «ιδεολογικά αναχώματα» οδηγεί τη χώρα μπροστά, σε νέα μονοπάτια, και περνά στην ιστορία γιατί τολμά να κάνει μεταρρυθμίσεις,έστω και αν έχει απέναντί του ένα μικρό (ή και μεγάλο) κομμάτι της ΝΔ.

Η αξιωματική αλλά και η ελάσσων αντιπολίτευση μπορούν να ξεπεράσουν τα δικά τους «ιδεολογικά φράγματα»;

 

του Φώτη Σιούμπουρα

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο

Προβολές: 56