Τα «πορίσματα» της επιτροπής, που συγκροτήθηκε για να ρίξει φως στην τραγωδία των Τεμπών, δεν φώτισαν τίποτε περισσότερο από όσα, λίγο-πολύ, είχε καταγράψει η πολύ αρχική έρευνα για το δυστύχημα. Ούτε πολύ περισσότερο «κουκουλώθηκε» η υπόθεση, όπως καταγγέλλει η αντιπολίτευση, η οποία επιχειρεί να αντλήσει κομματικά οφέλη, εκμεταλλεύομενη το τραγικό συμβάν.

Εκ των πραγμάτων, η επιτροπή δεν μπορούσε να ρίξει φως, από τη στιγμή που μόνο στο δικαστήριο έχουμε δώσει, ως Πολιτεία και κοινωνία, την αρμοδιότητα να καταλογίσει με δίκαιο τρόπο τις ευθύνες και να μοιράσει τις ποινές.

Οι εξεταστικές, προανακριτικές και άλλες κοινοβουλευτικές διαδικασίες διαχωρίζουν τις ευθύνες των πολιτικών προσώπων και δεν έχουν αρμοδιότητα απόδοσης ποινικών ευθυνών. Γι’ αυτό και οι διαφορές μεταξύ όσων τότε καταλάβαμε όλοι και όσων γράφουν τα κόμματα στα διαφορετικά τους πορίσματα είναι πολιτικές και τίποτε άλλο. Όπως ακριβώς για πολιτικές ευθύνες «μιλούσαν» και άλλα πορίσματα επιτροπών, που είχαν σχηματισθεί στο παρελθόν, για άλλες τραγωδίες.

Στα γεγονότα συμφωνούν όλοι. Ανθρώπινο «χέρι» και ανθρώπινη «ελαφρότητα» έβαλαν τα δύο τρένα σε τροχιά μοιραίου. Και το έκαναν γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει σύστημα αποτροπής του δικού τους λάθους. Αγνόησαν ακόμη και τα, λιγοστά αλλά υπαρκτά, εργαλεία ελέγχου και αποτροπής που διέθεταν.Αυτό αποδεικνύεται και από τα όσα, ευτυχώς χωρίς συνέπειες, αποκαλύπτονται αυτές τις μέρες με τα λιγοστά δρομολόγια που συνεχίζονται. Και πάλι παραβιάσεις του κόκκινου σηματοδότη. Και πάλι βλάβες που φέρνουν αναστάτωση και μεγαλώνουν την ήδη εγκατεστημένη αναρχία.

Μένει όμως κάτι εξαιρετικά σημαντικό. Ποιος και με ποιον τρόπο θα κρίνει τις παραλείψεις των πολιτικών προϊσταμένων; Και ποιες πρέπει να είναι οι ποινές;Αυτό είναι ζήτημα σοβαρό, που πρέπει να το λύσει το πολιτικό σύστημα. Τα πορίσματα είναι, ως προς αυτό, παντελώς άχρηστα. Όσο η πολιτική ηγεσία δεν αντιμετωπίζει αυτό το θέμα, τόσο θα φουσκώνει η αντισυστημική απογοήτευση, τόσο θα βρίσκουν έδαφος οι πιο σκοτεινές θεωρίες, τόσο θα εμπεδώνεται η πεποίθηση της ατιμωρησίας.

 

του Φώτη Σιούμπουρα

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο