Σε όλη την Ευρώπη, η Ακροδεξιά σημειώνει άνοδο και σε μερικές περιπτώσεις εντυπωσιακή. Το ίδιο, όχι όμως στην έκταση και στον βαθμό που σημειώνεται σε ευρωπαϊκές χώρες, συμβαίνει τελευταία και στην Ελλάδα. Κατακερματισμένη όπως είναι βέβαια, μπορεί να μη φτάσει στο σημείο να γίνει ακόμη και δεύτερο κόμμα,αλλά το σύνολο των ψήφων των ακροδεξιών (εθνικιστικών ή πατριωτικών κατ’ άλλους)πολιτικών δυνάμεων ίσως κάποτε οδηγήσει και εδώ σε αλλαγή του πολιτικού σκηνικού.

Μέχρι σήμερα, ο «αγώνας» της Κεντροδεξιάς απέναντι στην «εθνικιστική Ακροδεξιά» ήταν μία σχετικά εύκολη υπόθεση. Με τη μορφή όμως που έχει λάβει ο λαϊκισμός το τελευταίο χρονικό διάστημα,τα πράγματα δεν θα είναι τα ίδια, ιδιαίτερα στις επόμενες ευρωεκλογές.Μεταναστευτικό, ανασφάλεια πολιτών, γάμος ομοφύλων και θεωρίες συνωμοσίας, που έχουν αναπτυχθεί περί τα Τέμπη, παίζουν μεγάλο ρόλο στη μερικώς «άνδρωση» του φαινομένου «Ακροδεξιά». Εξάλλου, μεγάλες κοινωνικές μάζες νιώθουν περιθωριοποιημένες και ότι οι ίδιες δεν έχουν να χάσουν πολλά πράγματα αν στις ευρωεκλογές, π.χ., ρίξουν στην κάλπη ψήφο διαμαρτυρίας, αδιαφορώντας αν οδηγήσουν τις κοινωνίες σε ακραίες επιλογές.

Την ίδια ώρα δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ο ρόλος του Πουτινισμού. Η Ρωσία του Πούτιν θα ήθελε να γειτονεύει με μία αποδυναμωμένη Ευρώπη και είναι γνωστό ότι έχει επενδύσει στην άνοδο της Ακροδεξιάς και του λαϊκισμού. Και υπάρχουν στη χώρα μας πολιτικές δυνάμεις που παίζουν το παιχνίδι–συνειδητά ή ασυνείδητα– του Πούτιν. Και στις ευρωεκλογές –διαφαίνεται και από τις δημοσκοπήσεις– αρκετοί θα οδηγηθούν σε μια καταστρεπτική και για την Ευρώπη επιλογή. Εν όψει των ευρωεκλογών,ας τα έχουν όλα αυτά υπ’όψιν οι πολιτικές εκείνες δυνάμεις, που ιδιαίτερα το τελευταίο χρονικό διάστημα ύψωσαν τη σημαία του λαϊκισμού και της τοξικότητας. Δεν το βλέπουν πως έτσι ποτίζουν τη «γλάστρα» της Ακροδεξιάς;

 

του Φώτη Σιούμπουρα

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο