Αυτό το «ήρεμα» που εκστόμισε ο αρχηγός του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, φαντάρος ων, ήταν όλα τα λεφτά. Τι ζήτησε δηλαδή ο «παίκτης» Στέφανος Κασσελάκης; Να παραιτηθεί «ήρεμα», λέει, ο κ. Μητσοτάκης και στη συνέχεια να γίνουν εκλογές με την παρουσία… διεθνών παρατηρητών. Κι από κοντά όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, από τον χώρο του «δημοκρατικού τόξου» έως την άκρα Δεξιά, να συντάσσονται με την πρόταση Ανδρουλάκη και την προτροπή Κασσελάκη για την ανατροπή της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Καθένας βεβαίως για τα δικά του συμφέροντα και όλοι μαζί για να δημιουργήσουν ατμόσφαιρα γενικευμένης αμφισβήτησης και χάους.

Ναι, να συμφωνήσουμε–γιατί αυτό είναι και το σωστό– ότι, καταφεύγοντας σε κάθε μέτρο, που της επιτρέπει να κάνει χρήση ο κανονισμός του Κοινοβουλίου, δουλειά της αντιπολίτευσης είναι να ασκεί κριτική στην κυβέρνηση. Από την άποψη αυτή και στα πλαίσια της άσκησης έντονης αντιπολίτευσης, ο Ανδρουλάκης προχώρησε στην υποβολή της πρότασης δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης. Παρότι και υπό τη σκιά των όσων υποστηρίζει η κυβέρνηση για «επιχειρησιακά συμφέροντα», θα πρέπει να γνωρίζει ότι η δυσκολία όταν υπογράφει κανείς γραμμάτια δεν είναι την ώρα που βάζει την υπογραφή του, αλλά όταν στο μέλλον θα του ζητηθεί να την «τιμήσει». Εν πάση περιπτώσει–κλείνει η παρένθεση–όλα καλά μέχρις εδώ. Εκείνο όμως που έχει ιδιαίτερη σημασία και που θα πρέπει να αναδειχθεί είναι ο αντιπολιτευτικός οίστρος και η αντιδημοκρατική συμπεριφορά του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανου Κασσελάκη, ο οποίος, ούτε λίγο ούτε πολύ, εμφάνισε και μάλιστα στιγμάτισε την Ελλάδα ως κράτος υποτελές στον…δικτάτορα Μητσοτάκη. Μπροστά στη λαιμαργία ενός αχαλίνωτου και ασυγκράτητου ναρκισσισμού και ενός ευκαιριακού και τυχοδιωκτικού οπορτουνισμού, όλα μα όλα είναι θεμιτά και η λάσπη, το καλύτερο υλικό προς συνεύρεση, με καλοκουρδισμένο ανεμιστήρα.

Δεν ξέρω αν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι «συνειδητός υπονομευτής του πολιτεύματος», όπως κατήγγειλε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Μαρινάκης, αλλά το ότι είναι επικίνδυνος για τη λειτουργία του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, ναι, είναι και το δείχνει.Γι’ αυτό εξάλλου προετοιμάζει το έδαφος για αμφισβήτηση των αποτελεσμάτων των επικείμενων ευρωεκλογών, υπό την προϋπόθεση φυσικά ότι θα είναι δυσάρεστα για τον ίδιο και αισιόδοξα για τον Μητσοτάκη. Αλλά δεν ήταν μόνο ο Κασσελάκης που έθεσε ζητήματα (ανύπαρκτα ουσιαστικά) κινδύνου νοθείας. Και άλλοι πολιτικοί αρχηγοί και στελέχη κομμάτων της αντιπολίτευσης δεν υστέρησαν σε συνεχείς καταγγελίες και πολεμική κατά του Μητσοτάκη, αλλά και σε χαρακτηρισμούς που πλήττουν τη χώρα.

Ενδεικτικά οι καταγγελίες περί αγέλης εξουσίας, καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, γενικευμένης διαφθοράς, συγκάλυψης, απουσίας κράτους δικαίου.Φαντάζομαι όμως πως θα έλαβαν το μήνυμα που τους έστειλε ο πρωθυπουργός: «The game is over» (Το παιχνίδι τελείωσε).

 

του Φώτη Σιούμπουρα

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο