Καστελλόριζο, 2010! Παρασκευή 23 Απριλίου, ανήμερα του Αγίου Γεωργίου, και ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Α. Παπανδρέου, με μαύρο κοστούμι και μωβ γραβάτα, βγαίνει ξαφνικά στην τηλεόραση και με μήνυμά του μας ανακοινώνει πως βάζει τη χώρα στο ΔΝΤ «Είναι ανάγκη, ανάγκη εθνική και επιτακτική, να ζητήσουμε επισήμως από τους εταίρους μας την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης»! Με λίγα λόγια, ο Γιωργάκης Παπανδρέου μάς έλεγε τότε ότι… «γνωρίζουμε τον δρόμο για την Ιθάκη»! Άσχετα με το γεγονός πως ούτε ο ίδιος τον ήξερε.
Εκείνος δεν ήξερε. Εμείς δεν καταλάβαμε! Και φυσικά δεν πήραμε χαμπάρι για το τι μας περίμενε. Είναι αλήθεια πως περάσαμε πολλά. Τόσα όσα και ο Οδυσσέας στον δρόμο του για την Ιθάκη! Η πρώτη περιπέτεια κράτησε δέκα χρόνια, από το 2010 έως το 2019. Περάσαμε από… συμπληγάδες πέτρες. Καθημερινά στηνόμασταν στην ουρά για 50 ευρώ! Και ας έλεγε ο Γιωργάκης πως «ο τελικός μας στόχος, ο τελικός μας προορισμός, είναι να απελευθερώσουμε την Ελλάδα από επιτηρήσεις και κηδεμονίες. Να απελευθερώσουμε τις δυνάμεις του Ελληνισμού, τον κάθε Έλληνα και Ελληνίδα από αντιλήψεις, πρακτικές και συστήματα που τον εμποδίζουν παντού, εδώ και δεκαετίες. Να δώσουμε οξυγόνο εκεί που υπάρχει ασφυξία, δικαιοσύνη και κανόνες εκεί που υπάρχει αδικία, διαφάνεια εκεί που υπάρχει σκοτάδι, σιγουριά εκεί που υπάρχει ανασφάλεια και ανάπτυξη για όλους»! Τίποτα από όλα αυτά δεν έγιναν πράξη. Γιατί απλώς δεν τα πίστευε!
Συμπληρώθηκαν την περασμένη Τετάρτη, 23 Απριλίου 2025, ανήμερα του Αγίου Γεωργίου, 15 χρόνια και ακόμη, παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, βρισκόμαστε στον δρόμο για την Ιθάκη! Και όπως φαίνεται, εκείνο το μήνυμα σήμαινε και επισήμως την έναρξη μίας περιπέτειας. Και ναι, ήταν μια μεγάλη περιπέτεια, η οποία στην κυριολεξία άλλαξε τη ζωή μας. Και εκτός από αυτό, οι βαθιές πληγές που άνοιξαν τότε, δεν έκλεισαν. Παραμένουν και -όπως καταλαβαίνουμε- δύσκολα θα υπάρξει ουσιαστική θεραπεία.
Βέβαια, δεν φταίει μόνο ο Γιωργάκης Α. Παπανδρέου. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι, τόσο μέσα όσο έξω από την Ελλάδα, που σε αυτήν τη δεκαετία έβαλαν το χεράκι τους και ζήσαμε αλλά και ζούμε (κάπως καλύτερα τώρα) μια μακρόχρονη δοκιμασία. Ο εξευτελισμός των συνταξιούχων από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, με χειρότερη αυτή των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ των Τσίπρα – Καμμένου, έφθασε στην κορύφωσή του Οι άνθρωποι που εργάστηκαν ολόκληρες δεκαετίες, ώστε η χώρα μας να αναστηθεί,μέσα σε λίγες ώρες, με τα μνημόνια, την… αρπαγή σχεδόν της μισής σύνταξής τους από τον Κατρούγκαλο και την…κλοπή των δώρων τους από την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου,έγιναν επαίτες των δικών τους χρημάτων! Και είναι πέρα για πέρα αλήθεια πως η πρόβλεψη του Γιωργάκη, ότι «ξέρουμε τον δρόμο για την Ιθάκη» και πως «είμαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρουμε» (όπως μας έλεγε στο μήνυμά του), δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ! Τον πρόλαβαν όλα όσα έγιναν στη συνέχεια. Και εδώ κυριάρχησε αυτό που όχι μόνο λένε, αλλά και πράττουν, όλοι οι πολιτικοί: «Παίρνω εγώ την απόφαση και ας βγάλουν άλλοι αργότερα τα κάστανα από τη φωτιά!». Τώρα αν φύγουν και κάποιοι, είναι οι…παράπλευρες απώλειες!
Αλλά, ποιος μπορεί να ξεχάσει τι είπε με τα σπαστά ελληνικά του τον Μάρτιο του 2010 ο τότε Επίτροπος Οικονομικών ΌλιΡεν, στην Αθήνα: «Έλληνες, καλό κουράγιο!». Το είπε γιατί ήξερε το τι θα ακολουθούσε… Μια περιπέτεια χωρίς τελειωμό!
Γράφει ο Γιώργος Κοντονής
