Η κάκιστη επικοινωνιακή διαχείριση του εμβολίου δημιούργησε ένα νέο κίνημα πολιτών, των αρνητών των εμβολίων, που φιλοδοξούν, εκτός από πρακτικοί «επιστήμονες», να μεταμορφωθούν σε νέους ανένταχτους και αντιστασιακούς. Αν η πανδημία κρατήσει σε έξαρση μέχρι τις εκλογές, πρόωρες ή κανονικές, τότε θα δούμε μια πληθώρα κομμάτων, με κύριο αφήγημα όχι στον εμβολιασμό, να διεκδικεί την επιλογή της ψήφου μας στην κάλπη.

Το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής, με το οποίο θα γίνουν οι εκλογές, ανοίγει την όρεξη σε νέους «σωτήρες».

Θα πρέπει γρήγορα να χτίσουμε ανοσία, για να αποφύγουμε πολλά παρατράγουδα. Διαφορετικά, θα δούμε «πράματα και θάματα» και θα τρίβουμε τα μάτια μας.

Οι προσπάθειες για κοινωνική συναίνεση και πειθώ των αρνητών θα πρέπει να συνεχιστούν εντατικά με τις κάθε είδους ενημερωτικές εκστρατείες αλλά και με τις τιμωρητικές ποινές κατά των αρνητών του εμβολιασμού.

Ακόμη και με τη χρηματική ποινή των εκατό ευρώ κάθε μήνα. Όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει κατοστάρικο. Για ευρώ, μιλάμε, το πιο δυνατό νόμισμα, με μεγάλη ανταλλακτική αξία σε όλον τον κόσμο. Φαίνεται ότι η μεγάλη μάχη της ανθρωπότητας δεν είναι η μάχη με τον κορονοϊό και την κάθε μετάλλαξή του, αλλά απέναντι στους αμφισβητίες του ιού, που κινδυνεύουν να κάνουν «Κούγκι» τις κοινωνίες, αγνοώντας τις επιπτώσεις που θα ακολουθήσουν ακόμη και στην τσέπη τους. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Ρισκάρει τη ζωή του, των δικών του, να διασωληνωθεί, να εξοστρακιστεί από τις καθημερινές χαρές της ζωής, όπως οι διασκεδάσεις, και να πληρώνει και από πάνω ένα κατοστάρικο κάθε μήνα. Και να πει κανείς ότι του τρέχουν κι από τα μπατζάκια;

Όσοι από εμάς προσπαθούμε να τους μεταπείσουμε με λογικά επιχειρήματα, μας αντιμετωπίζουν ως συστημικούς, «προσκυνημένους» στα ΜΜΕ και στα μεγάλα συμφέροντα και «υπάκουα» όργανα μιας αυταρχικής εξουσίας. Μόνο «νενέκους» δεν μας έχουν αποκαλέσει ακόμα, λόγω του ότι δεν υπάρχει επικεφαλής πολιτικός φορέας να τους καθοδηγεί. Είναι «ορφανά» μέχρι στιγμής, αν και κάποια πολιτικά κόμματα αλληθωρίζουν! Εκλογές έρχονται, λοξοκοιτάζουν σε μια νέα δεξαμενή ψήφων. Αυτή των ανεμβολίαστων.

Αν το «μαραφέτι» που λέγεται εμβόλιο δεν ήταν είδος εν αφθονία και μάλιστα δωρεάν, τότε οι ίδιοι, οι ανεμβολίαστοι, θα έτρεχαν πρώτοι να πληρώσουν και πέραν των εκατό ευρώ, για να εμβολιαστούν. Να σωθούν.

Η πολιτικοποίηση του εμβολίου έφερε νέα στρατιά νεοαγανακτισμένων πολιτών. Μετά το κατοστάρικο, απομένει η υποχρεωτικότητα εμβολιασμού κάποιων ομάδων κοινού.

Γιατί και «βροχή» να πέσουν τα κατοστάρικα, ο ιός δεν φεύγει!

 

του Θανάση Παπαμιχαήλ, επικοινωνιολόγου

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο