Ποιος το περίμενε πως πριν από τριάντα δύο μήνες, όταν εκλεγόταν και μάλιστα πανηγυρικά η νέα κυβέρνηση της ΝΔ, θα έπεφτε πάνω σε τόσα «ναρκοπέδια», που θα τίναζαν στον αέρια το προεκλογικό της αφήγημα.Δεν είχε προλάβει ουσιαστικά να αναλάβει την πρωθυπουργία ο Μητσοτάκης και ήρθε αντιμέτωπος με την απόπειρα τουρκικής εισβολής στον Έβρο. Επακολούθησαν η προκλητικότητα και η επιθετικότητα της γείτονος χώρας, η πανδημία Covid 19, με τις γνωστές πια επιπτώσεις και στην οικονομία,η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η ενεργειακή κρίση, η ακρίβεια.

Τίποτε πια δεν ισχύει από ό,τι ίσχυε όταν –πριν από τρία χρόνια– εκλεγόταν ο Μητσοτάκης, εκφράζοντας το λαϊκό αίτημα αλλαγής πορείας, μεταρρυθμίσεων, ανάπτυξης, επιστροφής στην κανονικότητα. Σήμερα, και με το ξέσπασμα του πολέμου, η προσδοκία για επιστροφή σε κάτι που να μπορούμε να αποκαλούμε κανονικότητα έχει γίνει αγωνία για το πού και πώς θα ξημερώσουμε. Η γεωπολιτική ανατροπή επιβάλλει αναθεωρήσεις για τη θέση της χώρας, τα δημοσιονομικά δεδομένα δεν επιτρέπουν «οικονομικά ανοίγματα» και η εσωτερική κοινωνικοπολιτική συνθήκη είναι αισθητό ότι θα διαταραχθεί και θα επαναπροσδιοριστεί.

Όσο η νέα παγκόσμια (αν-)ισορροπία διαμορφώνεται μπροστά στα μάτια μας, καταλαβαίνει κανείς πόσο άκυρη είναι η εσωτερική πολιτική συζήτηση. Ο Μητσοτάκης, αναγκασμένος να αποκρούει μία επίμονη φημολογία για πρόωρες εκλογές και αλλαγή του εκλογικού νόμου, δείχνει να κερδίζει κατ’ αρχάς το στοίχημα, η μείζων αντιπολίτευση κινούμενη στη σφαίρα του υπονομευτικού «ό,τι να ’ναι»,φαίνεται να το χάνει και το ΠΑΣΟΚ ψάχνεται ακόμη. Οι υπόλοιποι κάπου στον λαϊκισμό και στο υπερπέραν. Την ίδια στιγμή, οι πολίτες μοιάζουν να αδιαφορούν. Ο καθένας με τον τρόπο του, και τα μέσα που διαθέτει, προσπαθεί να δει πώς θα βγάλει την ημέρα, την εβδομάδα, τον μήνα.

Σε αυτό το περιβάλλον η ελληνική κυβέρνηση κάνει βεβαίως ό,τι μπορεί για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, αλλά ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ως εκ της θέσεώς του, επιβάλλεται και μπορεί να επιδιώξει και να πετύχει μία σοβαρή πολιτική ανασύνταξη. Να αναδείξει τους κινδύνους, τις προκλήσεις, τις ευκαιρίες και τις αναγκαίες αποφάσεις που πρέπει να ληφθούν για ένα ελπιδοφόρο αύριο. Αλλά μαζί με την κυβέρνηση θα πρέπει να μάθει να μιλά τη γλώσσα της στοιχειώδους αλήθειας και ευθύνης και το σύνολο του πολιτικού κόσμου. Όλοι μαζί να κοιτάξουμε την πραγματικότητα, που δεν άλλη από το ότι επέρχονται τεκτονικές γεωπολιτικές αλλαγές, τα δημοσιονομικά δεδομένα έφτασαν στα όριά τους, η ακρίβεια ήλθε και έμεινε και η πανδημία επέβαλε επιδοματική πολιτική για μακρύ διάστημα. Δεν υπάρχουν τώρα περιθώρια για αμφιθυμίες και καθυστερήσεις. Η διέξοδος εξαρτάται από την ηγεσία της (ευτυχώς σήμερα έχουμε σοβαρή, θεσμική και υπεύθυνη), αλλά και από εκείνους που σε όλα τα πεδία θα επιλέξουν τον δρόμο του ρεαλισμού και της δράσης.

του Φώτη Σιούμπουρα

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο

Προβολές: 47