«Όταν συμβαίνει κάτι τόσο τραγικό, δεν είναι δυνατόν να συνεχίζουμε σαν να μη συνέβη». Δύσκολα έβγαιναν τα λόγια από το στόμα του Κώστα Αχ. Καραμανλή, λίγες ώρες μετά την πρωινή παρουσία του στο σημείο της τραγωδίας στα Τέμπη. Είπε ότι παραιτείται «ως ελάχιστη ένδειξη σεβασμού στη μνήμη των ανθρώπων που έφυγαν τόσο άδικα και αναλαμβάνοντας την ευθύνη για τα διαχρονικά λάθη του ελληνικού κράτους και του πολιτικού συστήματος». «Ό,τι πούμε τώρα είναι πρώιμο, και με αυτόν τον τρόπο θα σας έλεγα ότι βεβηλώνουμε τους νεκρούς που χάθηκαν», είχε αναφέρει βουρκωμένος λίγες ώρες πριν, στο σημείο της τραγωδίας.

Το βάρος των στιγμών μετά τη σιδηροδρομική τραγωδία στα Τέμπη δεν επέτρεπε εξάλλου πολλά λόγια και για όλους όσοι διαχρονικά συμμετείχαν στην αδυναμία της Πολιτείας να λάβει τα αναγκαία μέτρα για τον εκσυγχρονισμό των σιδηροδρόμων. Και, όπως αναγκαστικά συμβαίνει, αυτός που επί των ημερών του συνέβη το κακό, χρεώνεται ένα σημαντικό μέρος αυτής της ευθύνης – ανεξάρτητα αν έκανε προσπάθειες να αντιστρέψει παθογένειες δεκαετιών ή αν στους άλλους τομείς ευθύνης του παρήγαγε σημαντικό έργο.

Η άμεση παραίτησή του, που για πολλούς μοιάζει αυτονόητη μπροστά στο ανθρώπινο δράμα, είναι κάτι που δεν συνηθίζεται από τους Έλληνες πολιτικούς. Το ότι βούρκωσε μπροστά στις κάμερες μπορεί να είναι κόντρα στο «κατεστημένο» των επικοινωνιολόγων της πολιτικής, αλλά ο Καραμανλής δεν βάδισε στην πεπατημένη που ακολούθησαν στο παρελθόν διάφοροι άλλοι, «υπουργάρες»-φαιδρές προσωπικότητες, που κατέφυγαν σε αστείες δικαιολογίες όταν βρέθηκαν σε ανάλογη θέση. Ούτε υποστήριξε ότι ο ίδιος τα έκανε όλα καλά και δεν επέρριψε την ευθύνη σε κάποιον συναρμόδιο. Όπως έκαναν άλλοι υπουργοί στο παρελθόν, που «δούλευαν» μέσα σε εθνική τραγωδία για το ατομικό τους συμφέρον.

Αντιλήφθηκε ότι το βάρος των στιγμών επιβάλλει την ευθιξία για τα ανθρώπινα. Και υπέβαλε την παραίτησή του. Τον τιμά. Άξιος επαίνου.

 

του Φώτη Σιούμπουρα

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο

Προβολές: 148