Να το πάρουμε είδηση, εμείς οι πολίτες και οι πολιτικοί μας. Τα λεγόμενα «rebranding» της Κεντροδεξιάς ή της Κεντροαριστεράς, ανάλογα με τα μέχρι τώρα αποτελέσματα της κάλπης, είναι «έπεα πτερόεντα».

Δεν υπάρχει ούτε μεσαίος χώρος ούτε μεσαία τάξη. Η ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας μάς άφησε χρόνους, από τα μνημονιακά χρόνια, την πανδημία, την ενεργειακή κρίση, τους πολέμους, την παράνομη μετανάστευση, την ακρίβεια. Η ποιότητα της ζωής των πολιτών καθημερινά υποβαθμίζεται, φτωχοποιείται, ενώ το πολιτικό σύστημα παραμένει παρατηρητής των γεγονότων, προσφέροντας επιδόματα και υποθηκεύοντας τις μελλοντικές γενιές, με φόρους, χρέη και με αποπροσανατολισμό από τα καθημερινά προβλήματα, όπως με τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών!

Η άλλοτε λεγόμενη ραχοκοκαλιά της κοινωνίας, ο μεσαίος χώρος, έχει στοιχειώσει.

Τόνοι μελανιού έχουν χυθεί και θα χυθούν ακόμη, για να οριοθετηθεί αλλά και να «σηκωθεί» ο μεσαίος χώρος, ο γνωστός μας «κυρ Παντελής», από τον καναπέ να πάει μέχρι την κάλπη, για να αλλάξει την πολιτική κατάσταση της χώρας ή να την κρατήσει στα ίδια. Άλλωστε είναι γνωστό ότι ένα μεγάλο ποσοστό της λεγόμενης μεσαίας τάξης, λόγω της οικονομικής δυσπραγίας, υποθηκεύει την ψήφο του με αντάλλαγμα ακόμη και ένα εκλογικό επίδομα!

Για να βγούμε από το σημερινό μας χάλι, χρειάζεται ένα νέο αφήγημα αφύπνισης, που να εξηγεί το παρόν και να καθοδηγεί το μέλλον. Πράγμα πολύ δύσκολο, με πολιτικές ηγεσίες κατώτερες των περιστάσεων, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αλλά πολύ ικανότερες στη διασφάλιση «δικών» τους προνομίων, αδιαφορώντας για το ασφυκτικό «πνίξιμο» της λεγόμενης μεσαίας τάξης.

Το κλίμα ευφορίας, το οποίο βίωνε η μεσαία τάξη, έγινε κλίμα εφορίας με κατασχέσεις, πλειστηριασμούς και «διακονίας» έξω από εκκλησίες, δημόσια ιδρύματα, καταστήματα και κεντρικούς δρόμους. Οι άστεγοι πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο!

Μπαίνουμε σε μια ακόμη πιο δύσκολη περίοδο. Μια βόλτα στις λαϊκές αγορές το αποδεικνύει. Ακρίβεια στα πάντα. Όλα στα ύψη! Στην κοινωνία, κακομοιριά, κλαψουρίσματα, θλίψη και απογοήτευση, ενώ από το πολιτικό μας σύστημα, όταν δεν ξιφουλκήσει ο ένας απέναντι στον άλλον, ακούμε ανεύθυνες μεγαλοστομίες και λαϊκές μπούρδες, για κυβερνήσεις του 41% ή προοδευτικές, συμμετοχικής δημοκρατίας. Αυτό είναι το μέλημά τους.

Στον ναό της δημοκρατίας, στη Βουλή, έχουν κλειδωθεί, περιχαρακωθεί, ασχολούνται με τις ιδεοληψίες τους, διαλαλούν τα τσιτάτα τους, μένοντας στη σιγουριά της αστυνομοκρατούμενης περιοχής ασφαλείας τους.

Στον αντίποδα, ο άλλοτε νοικοκύρης της μεσαίας τάξης γίνεται «κυνηγός» για να βρει τις φθηνότερες προσφορές σε είδη διατροφής, διστάζει να ανοίξει φακέλους με τους λογαριασμούς, που κάθε μήνα καταπίνουν το λιγοστό εισόδημά του, και ούτε λόγος για την πληρωμή των δυσβάσταχτων φόρων. Δεν τον ενδιαφέρει αν φταίει ο νεοφιλελευθερισμός, ο φιλελευθερισμός της κρατικοδίαιτης ή ελεύθερης αγοράς. Δίψα για έναν αληθινό πολιτικό ηγέτη, που θα παλέψει για την καθημερινότητά του και όχι για τις συλλογικότητες, τις συντεχνίες και τους «αόρατους» ταξικούς και ξένους εχθρούς που αναζητά.

Αυτή είναι η πραγματικότητα. Όμως οι πολιτικοί μας δεν αφήνουν την πραγματικότητα να τους χαλάσει την εικονική πραγματικότητα που ζουν. Κάνουν ακόμη και πικ-νικ, με PowerPoint!

Το λυκόφως του μεσαίου χώρου θα το δούμε για άλλη μια φορά στις ευρωεκλογές, γιατί η μεσαία τάξη πέθανε οριστικά μαζί με τον μεσαίο χώρο. Οι πολίτες, σύμφωνα με τις δημοσκοπικές έρευνες, θα επιλέξουν αντιπροσώπους χαλαρά, αντισυστημικά και από τα «άκρα». Μια ματιά στα τελευταία εκλογικά αποτελέσματα στην Ευρώπη το αποδεικνύει. Η εμπιστοσύνη στο πολιτικό σύστημα όπως το ξέραμε, χάνεται συνεχώς.

 

 

του Θανάση Παπαμιχαήλ

Επικοινωνιολόγος-συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο 

Προβολές: 32