Είναι πραγματικά δύσκολο να περιγραφεί η πάνδημη απογοήτευση που έχουν προκαλέσει οι ειδήσεις για την «Κιβωτό του Κόσμου».

Η οργάνωση,όπως και άλλες, που επιτελούν παρόμοιο έργο, είναι πασίγνωστη και η σημαντική της προσφορά στο κοινωνικό σύνολο είχε βρει μοναδική απήχηση σε όλους τους Έλληνες. Δεν είναι μόνο ότι οι καταγγελίες μάς αιφνιδίασαν. Είναι ότι έρχονται να προστεθούν σε γεγονότα που μας έχουν γεμίσει φρίκη και φόβο και όλα μαζί δημιουργούν μια εικόνα κοινωνικής διάλυσης, λες και όλοι οι κανόνες της κοινωνικής συνύπαρξης, ακόμα και οι πιο «ιεροί», έχουν καταλυθεί.

Όμως, αφήνοντας τώρα τη Δικαιοσύνη να επιτελέσει το έργο της, ας εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία για να αφουγκραστούμε τις φωνές κάποιων ειδικών επιστημόνων, που μας προειδοποιούσαν πως όλα αυτά τα ιδρύματα δεν είναι η κατάλληλη λύση για τα παιδιά. Είτε πρόκειται για κρατικό ίδρυμα είτε για ιδιωτικό, είτε για ίδρυμα της Εκκλησίας ή κάποιας ΜΚΟ, ο συγκεκριμένος τύπος δομής, τα ιδρύματα, όπως λειτουργούν, χωρίς κανόνες και δίχως ουσιαστικό έλεγχο από την Πολιτεία,είναι η λάθος απάντηση σε μια δύσκολη ερώτηση.

Κι αυτό ισχύει ακόμα κι αν οι συνθήκες διαβίωσης είναι άψογες, μέσα σε καλές, σύγχρονες εγκαταστάσεις, που τις λειτουργούν οι καλύτεροι άνθρωποι του κόσμου. Τον τελευταίο χρόνο, μάλιστα, έχουν πληθύνει οι φωνές  από ανθρώπους που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στα παιδιά που ζητούν αυτό που στην ορολογία λέγεται «αποϊδρυματοποίηση». Η ανάπτυξη δηλαδή της πρακτικής της επαγγελματικής αναδοχής, δηλαδή ατόμων και οικογενειών που αναλαμβάνουν ένα παιδί χωρίς οικογένεια, χωρίς να το υιοθετήσουν, χωρίς να γίνει δικό τους,μπορεί να ακούγεται σε εμάς λίγο περίεργη, όμως χώρες που δεν βρίσκονται ακόμη και στο δικό μας βιοτικό επίπεδο έχουν προχωρήσει σε πολύ μεγάλο βαθμό την αποϊδρυματοποίηση, αναπτύσσοντας προγράμματα επαγγελματικής αναδοχής.

Στη χώρα μας συνεχίζουν να λειτουργούν 82 ιδρύματα παιδικής προστασίας, ενώ οι αναδοχές και οι υιοθεσίες, παρότι αυξημένες, παραμένουν σε χαμηλά επίπεδα σε σχέση με τις ανάγκες – ενώ είναι εξαιρετικά χαμηλές, ως μηδενικές, για παιδιά άνω των 8 ετών (που αποτελούν και την πλειοψηφία) και παιδιά με αναπηρία. Είναι πολύ ενθαρρυντικό όμως που βλέπαμε την αρμόδια υπουργό, Δόμνα Μιχαηλίδου, να παλεύει τα δύο τελευταία χρόνια για τον έλεγχο και την εξυγίανση των ιδρυμάτων, να δηλώνει πως όλα τα ιδρύματα προστασίας ανηλίκων, όπως λειτουργούν σήμερα, είναι ένα λάθος και τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να ανακοινώνει πως η κυβέρνηση θα δώσει μεγάλη βαρύτητα στην αποϊδρυματοποίηση των παιδιών και στην ενίσχυση του θεσμού της αναδοχής. Στο ζήτημα της παιδικής προστασίας είναι η καλύτερη είδηση που ακούσαμε στα τελευταία χρόνια.

 

του Φώτη Σιούμπουρα

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο

Προβολές: 61